ΝΕΡΑΤΖΙΕΣ

Άκουσα κάπου ή μάλλον το διάβασα σε έντυπο ότι σκοπεύουν να ξεριζώσουν τις νερατζιές από τα πεζοδρόμια των Αθηνών και να φυτέψουν στη θέση τους άλλα δένδρα ( πιό ωραία; πιό ανθεκτικά; πιό μυροβόλα;)
Λυπάμαι πολύ γι' αυτό.
Οι νερατζιές, φτωχές ξαδέλφες της λεμονιάς και της πορτοκαλιάς, αδικημένα κίτρα που ζήλεψαν την πόλη, έμαθαν τον θόρυβό της, την σκόνη της, την καταχνιά των δρόμων , τη μιζέρια και την φτώχεια των ανθρώπων της, την αναβροχιά του καιρού της και ζουν αναμεσά μας αθόρυβα, ανεπαίσχυντα και ειρηνικά, μοσχοβολώντας την μικροαστική ζωή τους.
Μονάχα, όταν θυμώνουν καμιά φορά οι δρόμοι, οι καρποί τους γίνονται όπλα άμυνας και χλευασμού στα χέρια εξεγερμένων εφήβων και μη.
Τότε συντελείται και μιά υπέροχη "σφαγή".
Τα πεσμένα-πεταμένα νεράτζια, γίνονται λιώμα από την κρούση,τα πόδια,τα σώματα, τις ρόδες των αυτοκινήτων και γεμίζει ο τόπος (εκτός από αέρια ) αρώματα και κίτρινο....
Λέει ο ποιητής :
" Στις ανθισμένες νερατζιές θα βρεις τη κιβωτό σου,
τέσσερις τοίχοι στις φωτιές σου θα ταξιδέψουν τις νυχτιές
και το παραπονό σου."
Ελπίζω ότι αυτό που άκουσα ή διάβασα να μην ήταν αληθινό.