Ήρθε η ώρα να αγοράσω σπίτι ... (2)

-- Η ανάρτηση από τον Χρυσόστομο Κασσέτα
-- Χαίρομαι που ο κόσμος μοιράζεται τις σκέψεις του ...
-- Μπορεί να γράψω και εγώ κάτι επί αυτού λοιπόν

Mε αφορμή προηγούμενο άρθρο του Γιώργου Κατιμερτζή για την αγορά σπιτιού (link εδώ) καθώς και το σχόλιο ανωνύμου στο συγκεκριμένο άρθρο (link εδώ) , έχω την ευκαιρία να παραθέσω και κάποιες δικές μου απόψεις για το θέμα που αλήθεια με έχει απασχολήσει αρκετά, το έχω ψάξει λίγο, έχω σκεφτεί κάμποσα και έχω κάνει και κάποιους δικούς μου υπολογισμούς.

Καταρχήν να πω ότι το να συγκρίνεις την αγορά ακινήτων με αυτή των μετοχών είναι σφάλμα μιας και ούτε την ίδια σταθερότητα έχουν, ούτε το ίδιο ρίσκο αλλά και προφανώς ούτε την ίδια απόδοση… Ας μη τις βάλουμε καλύτερα καθόλου στο παιχνίδι θα έλεγα…

Από εκεί και πέρα, γνώμη μου είναι πως, αν τα βάλεις κάτω σφαιρικά, μάλλον υπέρ της ενοικίασης θα καταλήξεις (εκτός από λίγα αρνητικά που θα αναφέρω παρακάτω) και θα αιτιολογήσω.

Να ξεκινήσω λέγοντας ότι το παραπάνω σχόλιο στην προηγουμένη ανάρτηση που αναφέρω, ότι δηλαδή στην αγορά σου μένει το σπίτι ενώ στην ενοικίαση τίποτα, είναι λάθος μιας και στην ουσία σου μένουν τα μετρητά που προκύπτουν από τη διαφορά ενοικίου/δόσης δανείου που θα απαιτούνταν για την αγορά του για όσο διαρκεί η δανειοδότηση (συνήθως πάνω από 20-30 χρόνια) τα οποία αν τα βάλεις κάτω είναι πολλά. Και επίσης αν πεις ότι δε παίρνεις δάνειο, αλλά τα έχεις στην άκρη, ίσως υπάρχουν πολύ πιο αποδοτικές επενδύσεις για ένα τέτοιο κεφάλαιο, οπότε και στις δύο περιπτώσεις σου μένουν πολλά!

Ας πάμε όμως στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού που θεωρώ ότι δεν έχει στην άκρη τέτοια κεφάλαια για να καλύψει την αγορά σπιτιού. Θα αναγκαστεί να πάει σε δάνειο. Για ένα δάνειο 300.000€ και διάρκεια 30 χρόνων με επιτόκιο 6% (σταθερό ας πούμε χάρη υπολογισμών, που όμως πλέον δε το βρίσκεις πουθενά) προκύπτει μια δόση περίπου 1.800€ το μήνα. Αν πούμε ότι ένα ενοίκιο για ένα σπίτι αξίας 300.000€ είναι χοντρικά 800€ (νούμερο καθόλου εξωπραγματικό σε σχέση με τις τιμές που ίσχυαν ακριβώς πριν από ένα χρόνο που έψαχνα για σπίτι) έχεις μια διαφορά 1000€/μήνα για 30 χρόνια, δηλαδή 1.000x12x30 = 360.000€. Τρομερό νούμερο έτσι;;; (σημείωση από Α.Παππά: δεν θα είναι πάντα 1000€ η διαφορά, μια και το ενοίκιο θα αναπροσαρμόζεται ενώ η δόση του δανείου είναι σταθερή, αλλά και πάλι το ποσό είναι τεράστιο). Θα μπορούσες δηλαδή στο ίδιο διάστημα και με τα ίδια λεφτά ταυτόχρονα να νοικιάζεις ένα σπίτι αλλά και να αγοράσεις άλλο ένα ή να επενδύσεις αλλιώς ένα τεράστιο κεφάλαιο! Άρα μη λέμε ότι δε σου μένει τίποτα νοικιάζοντας…

Επιπλέον όταν θα γίνει δικό σου το σπίτι αυτό μετά από 30 χρόνια, τι αξία θα έχει; Δε θα πρέπει να υπολογίσουμε και μια παλαιότητα 30ετίας; Τι ποσοστό θα έχει χάσει; Ίσως να έχει ανέβει η αξία λόγω πχ περιοχής ή γενικότερα αξίας γης και ακινήτων κτλ αλλά συνυπολογίζοντας και την παλαιότητα, που φτάνεις; Αν έρχεσαι πάνω κάτω στα ίδια, ουσιαστικά χαμένος είσαι μιας και έχεις χάσει πιθανά κέρδη από το κεφάλαιό σου όλο αυτό το διάστημα. Και σε όλο αυτό δε θα πρέπει να υπολογίσουμε κόστη συντήρησης που σαν ιδιοκτήτης έχεις ενώ σαν ενοικιαστής όχι…; Μήπως λοιπόν έχεις πολύ περισσότερα έξοδα που δεν τα βλέπεις άμεσα;

Στα έσοδα από ενοίκιο σαν ιδιοκτήτης έχεις υπολογίσει τη φορολογία που έχεις και είναι τεράστια…; Σχεδόν τα μισά σου μένουν τελικά, οπότε και σαν επένδυση να το δεις δε ξέρω αν αξίζει και τόσο…

Με ενοίκιο και μάλιστα πάνω κάτω τα ίδια πάντα χρήματα, έχεις αν θες τη δυνατότητα να είσαι μόνιμα σε καινούρια σπίτια καθώς και να αλλάζεις περιοχή κατοικίας αν πχ σε εξυπηρετεί καλύτερα σε αλλαγές δουλειάς κτλ… Αν έχεις δικό σου σπίτι σε ένα μέρος δε μπορείς να κάνεις τίποτα από αυτά…

Επίσης ξέρεις ότι το ενοίκιο σου είναι στάνταρ και δε πρόκειται να αλλάξει για κάποιο διάστημα (ή και να αλλάξει δε θα είναι τραγικό ή και να είναι, αν δε μπορείς να το δίνεις, φεύγεις και πας αλλού φθηνότερα) ενώ στη δόση του δανείου που όλα πλέον είναι κυμαινόμενα μια μικρή αλλαγή στα επιτόκια επιφέρει μεγάλη αλλαγή στη δόση σου και ίσως σου χαλάει τον προϋπολογισμό…

Φυσικά και δε λέω ότι αρνητικά στο ενοίκιο δεν υπάρχουν, απλά σε σύγκριση με τα θετικά θεωρώ προσωπικά ότι είναι τίποτα.

Έχεις πάντα το άγχος μήπως και ο ιδιοκτήτης σε βγάλει έξω για κάποιο λόγο (όχι ότι χάνεται κι ο κόσμος αλλά ταλαιπωρία…)

Είναι αντίθετο με την ελληνική παράδοση και κουλτούρα που προστάζει ότι ο Έλληνας «πρέπει» να έχει το δικό του σπίτι και στην (λανθασμένη;;;) νοοτροπία μας ότι «πρέπει» να έχεις μια περιουσία να κληροδοτήσεις στα παιδιά σου…

Θα μπορούσα πραγματικά να γράψω σελίδες ακόμα για το θέμα μιας και με έχει απασχολήσει αρκετά αλλά για αρχή αυτά… Τροφή για σκέψη λοιπόν και αν προκύψει επόμενος σχολιασμός εδώ θα είμαι για να το κουβεντιάσουμε και να δούμε αν όντως τα σκέφτομαι σωστά ή όχι…