Απόλυση ή κάτι άλλο;

Διάβασα τις προάλλες ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο σχετικά με τις απολύσεις. Ουσιαστικά το άρθρο ανέφερε / υποστήριζε πως υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις, και πως δεν είναι απαραίτητο για μια επιχείριση να προβαίνει σε μαζικές απολύσεις. Το άρθρο αναφέρει πως έχει χαθεί αυτή η διάθεση από τις επιχειρήσεις να βρουν "δημιουργικούς" τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων τους, και πως οι επιχειρήσεις λανθασμένα καταφεύγουν τόσο εύκολα και αλόγιστα στις συνηθισμένες απολύσεις.

Και πρέπει να πω πως το άρθρο με βρίσκει σύμφωνο. Ήταν περίεργο που διαβάζοντας το άρθρο συνειδητοποίησα πως όντως οι μαζικές απολύσεις - τουλάχιστον σε ένα μεγάλο βαθμό - θα μπορούσαν να αποφευχθούν και να τεθούν σε ισχύ άλλα μέτρα. Είμαστε τόσο "εκπαιδευμένοι" σε αυτή την βάρβαρη πρακτική των εταιρειών, που δεν πάει το μυαλό μας σε άλλες λύσεις.

Οι εναλλακτικές που αναφέρει το άρθρο βασίζονται όλες στην μείωση των λειτουργικών εξόδων της εταιρείας, όχι μέσω απολύσεων, αλλά αντιθέτως μέσω της μείωσης των μισθών των υπαλλήλων με διάφορους τρόπους, οι οποίοι εφαρμόζονται με τη σύμφωνη γνώμη του εργατικού δυναμικού.
Για παράδειγμα, τι θα προτιμούσε ένα εργατικό συνδικάτο μια επιχείρισης, ένα 5% απολύσεις ή μια μείωση των μισθών κατά 5%; Αυτό σημαίνει, πως σε μια επιχείριση 1000 ατόμων, είτε 50 άτομα απολύονται είτε ο μισθός μειώνεται κατά 50 ευρώ (εάν ήταν 1000 ευρώ ο μέσος μισθός). Μπορεί να δυσαρεστηθούν κάποιοι υπάλληλοι που θα χάσουν 50 ευρώ, αλλά τουλάχιστον όλοι θα μπορούν να συνεχίσουν να τρέφουν τις οικογένειές τους.

Γενικά, το άρθρο με έκανε να ξεφύγω κάπως από την καθιερωμένη πλέον πρακτική των απολύσεων ως αναγκαίες κινήσεις από τις επιχειρήσεις που βρίσκονται σε δεινή οικονομική θέση. Ακόμα και με αυστηρά οικονομικά κριτήρια, μια επιχείριση μπορεί να φανεί αρκετά δημιουργική και να βρει τρόπους περισσότερα κοινωνικά και εργατικά αποδεκτούς προκειμένου να βρει λύση στα προβλήματά της.

Οι διοικήσεις των επιχειρήσεων πρέπει να επιδεικνύουν πρωτότυπη σκέψη και πραγματική εργατική ευαισθησία.

Πηγή