Περί Αλήθειας

-- Η ανάρτηση από τον Νίκο Δικαιοσυνόπουλο

Σε λίγο καιρό θα ξεκινήσει η δίκη του διαβόητου αστυνομικού που δολοφόνησε (σ.Αλ. με βάση όλα αυτά που έχουμε ακούσει έτσι είναι, αλλά το εάν πράγματι πρόκειται για δολοφονία, αυτό θα το αποφασίσει το δικαστήριο, μην βιαζόμαστε) τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Αυτό όμως που προκαλεί πολλά ερωτηματικά είναι η στάση του συνηγόρου υπεράσπισης. Στατιστικά δε θα βρεθούν πολλοί να διαφωνήσουν ότι πρόκειται για ψυχοπαθολογική περίπτωση. Είναι αρκετοί όμως εκείνοι που θα αναρωτηθούν για το ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο ένας, κατά γενική ομολογία, επιτυχημένος δικηγόρος αναλαμβάνει μια υπόθεση με τεράστιο ηθικό κόστος.

Η απάντηση στο ερώτημα είναι πολύ κοντά στην κοινή λογική. Το αρρωστημένο πάθος του για δημοσιότητα και η εξάρτησή του από τηλεοπτική αυτοσυντήρηση είναι ο βασικότερος λόγος. Αν κανείς συνυπολογίσει και το ότι πρόκειται για μια a priori κερδισμένη δίκη, με δεδομένο την παραδοσιακά ατιμώρητη εκτελεστική εξουσία, έχει την πλήρη εικόνα των κινήτρων.

Στο δικαστήριο, για την υπεράσπιση του αστυνομικού, θα διατυπωθούν επιχειρήματα όπως ο ‘εξοστρακισμός της σφαίρας’ και η ‘μη ευθεία βολή’ τα οποία θα συναγωνίζονται σε έλλειψη σοβαρότητας το επιχείρημα ότι ‘ο κατηγορούμενος θα αντιμετώπιζε τη δικαιοσύνη για παράβαση καθήκοντος’ αν δεν επέστρεφε, ως όφειλε, στο σημείο που εκτυλίχθηκε η τραγωδία. Το τελευταίο μάλιστα ακούστηκε σε πρόσφατη τηλεοπτική εκπομπή από τα χείλη του συνηγόρου υπεράσπισης. Στην Ελλάδα εκτός από τα φωτομοντέλα είναι και η ίδια η αλήθεια που κινδυνεύει με πνιγμό.