Γόμορρα

Ταιριάζει πολύ ωραία με το κλίμα των ημερών ...

Η ταινία «Γόμορρα» βραβεύτηκε ως η καλύτερη της ταινία της χρονιάς από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου.

Πρέπει όμως να ομολογήσω πως εγώ δεν την θεωρώ τόσο καλή, για να μην πω πως την βρήκα απλώς αδιάφορη. Δεν ξέρω γιατί, αλλά έτσι αισθάνομαι.

Μπορεί να αποδίδει την κατάσταση με την Καμόρα στην Ιταλία ρεαλιστικά, και πράγματι έτσι όπως είναι, αλλά με άφησε κάπως αδιάφορο. Ίσως έχω συνηθίσει στις χολυγουντιανές παραγωγές με πιο φαντεζί μαφιόζους και περισσότερο υπερβολικές καταστάσεις και ερμηνείες.

Ίσως να τη θεωρώ αδιάφορη την ταινία, γιατί πλέον η πραγματικότητα και η αληθινή κατάσταση να με αφήνει αδιάφορο. Έχουμε φάει τόσα σκουπίδια από την τηλεόραση που τώρα πια δεν μας κάνει εντύπωση το πραγματικό. Και αυτό το διαπιστώνω και με τα γεγονότα της Αθήνας τις τελευταίες ημέρες.

Γίνεται πραγματικά χαμός, κατάσταση τριτοκοσμική, να θυμίζει και τις σχετικά πρόσφατες εξεγέρσεις στο Παρίσι, αλλά εγώ είμαι παγερά αδιάφορος. Αποστασιοποιημένος, εκτός ίσως πραγματικότητας, σαν κάπου αλλού να ζω εγώ.

Νομίζω κάπως έτσι αισθανόμαστε όλοι, αποστασιοποιημένοι. Διότι πως αλλιώς να ερμηνεύσω την σχεδόν ολοκληρωτική - έτσι το εκλαμβάνω εγώ - έλλειψη συμπαράστασης, όχι στους κουκουλοφόρους, αλλά σε όλους εμάς τους υπόλοιπους. Καμία συμπαράσταση σε αυτόν που του κάηκε το αμάξι, σε αυτόν που το μαγαζί του λεηλατήθηκε, καμία συμπαράσταση στον εργαζόμενο που πληρώνεται μεροκάματο και δεν μπορεί να μετακινηθεί και να δουλέψει... Περίεργο δεν είναι...

Και το αποκορύφωμα, σήμερα το έμαθα... Φίλος, κατεβαίνοντας με το μετρό στην Αθήνα σήμερα, έτυχε να είναι στο ίδιο βαγόνι με έφηβους, οι οποίοι κράταγαν διάφορα 'μακρόστενα σιδερικά'. Όλα κανονικά, όλα μια χαρά. Που άραγε θα πήγαιναν αυτοί; Η κουκούλα ήταν άραγε στην Αριστερή ή στην Δεξιά τσέπη του μπουφάν;