Η ποιότητα της ζωής.

Πολλές φορές θα έχουμε , σίγουρα , αναρωτηθεί: Τι εννούμε όταν λέμε " ποιότητα ζωής " ;
Θα προσπαθήσω παρακάτω να σκιαγραφίσω το θέμα.

Γιά κάποιους , λοιπόν , έχει άμεση σχέση με την κοινωνική θέση του ατόμου, δηλ. με τις οικονομικές του δυνατότητες και τα ατομικά του χαρακτηριστικά.
Φυσικά, δεν πρέπει να μας διαφεύγουν και οι παράγοντες που έχουν σχέση με το περιβάλλον κοινωνικό και φυσικό όπως και ο παράγοντας της ψυχαγωγίας με το είδος της και την ποιότητά της.
Δεν μπορούμε, επίσης, να μη λαμβάνουμε υπ' όψιν τις συνθήκες διαμονής, δόμησης, το κυκλοφοριακό, τη ρύπανση του περιβάλλοντος, το συγχρονο άγχος, την αλλοτρίωση, την αποξένωση κ.λ.π.
Κατ' αυτή την θεώρηση, όπως παρατηρούμε, πρωταρχικός παράγοντας είναι ο "υλικός " παράγοντας, το υλικό στοιχείο της ζωής.
Όμως, σύμφωνα με άλλους, έχουμε διαφορετική αντιμετώπιση του θέματος.Διαφορετική ως προς την αξιολογική της κατάστρωση.¨
Έτσι, βλέπουμε ότι, ενώ με προσπάθειες, συχνά απάνθρωπες, ανταγωνιζόμενοι έντονα και επιθετικά τους άλλους, έχοντας αποκτήσει τον "υλικό " παράγοντα δηλ. χρήματα, οικονομική ανεξαρτησία, πολυτέλεια στο ντύσιμο, στο φέρσιμο, στις επικοινωνίες, στα ταξίδια, στον τρόπο ζωής, καταλαβαίνουμε σιγά-σιγά ότι τελικά αυτό δεν είναι ζωή, ότι είναι μιά διαρκής αγωνία, μιά κούραση, ένας "οίστρος " που τελειώνει συνήθως άσχημα και φέρνει ταχύτερα τον θάνατο ( σωματικό ή πνευματικό ).
Γιατί ; Διότι ποιότητα της ζωής είναι να την ομορφαίνεις και να επιτείνεις την ομορφιά της. Να ζείς και να επιτείνεις την έντασή της. Να παίρνεις χαρά από τα πολιτιστικά ιδεώδη και ινδάλματα , από την Τέχνη στις διάφορες μορφές της και από τις επιδόσεις του πνεύματος και τις πνευματικές ενασχολήσεις.

Δυστυχώς, έχει καλλιεργηθεί η αντίληψη, ότι η ποιότητα και η επιτυχία της ζωής βρίσκεται μόνο στα υλικά αγαθά και γενικότερα στην ικανότητα του ατόμου να αγοράζει και να καταναλώνει.
Περιττό, βέβαια , να επισημάνουμε ότι άκρατος καταναλωτισμός και ποιότητα της ζωής δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκη.
Και τούτο διότι το ανικανοποίητο του σύγχρονου ανθρώπου που έντεχνα υποδαυλίζεται από τους μηχανισμούς της "καταναλωτικής κοινωνίας " , υποβαθμίζει παρά ανεβάζει την ποιότητα της ζωής.
Προφανώς, δεν πρέπει να προσχωρίσουμε στην αντίθετη θέση , την άρνηση δηλ. της κατανάλωσης και των υλικών αγαθών. Αρκεί να βρούμε την "χρυσή τομή ". Εδώ, ίσως είναι χρήσιμο το "μηδέν άγαν " και το "μέτρον άριστον " των προγόνων μας.
Επίσης, θα πρέπει να κάνουμε διάκριση ανάμεσα στην "ποιότητα της ζωής " και σε αυτό που αποκαλούμε "το νόημα της ζωής ".
Διότι, αν το νόημα της ζωής συνδέεται με τις καθημερινές συνθήκες της διαβίωσης, το νόημα της ζωής αποκτά χαρακτήρα πνευματικό κυρίως, έχει να κάνει περισσότερο με τις αξίες και τα ιδανικά που προσιδιάζουν τη φύση του ανθρώπου.