Είμαστε για κλάματα.

Η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα , σήμερα, είναι απελπιστική όπως άλλωστε και η κοινωνική ( για δε την παρόμοια οικονομική τα έχουμε πει και θα τα ξαναπούμε προσεχώς ) .

Τα δυο κόμματα εξουσίας ( Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ ) είναι χωρίς πρόγραμμα συγκεκριμένο, χωρίς σχέδιο αντιμετώπισης καταστάσεων δύσκολων ή κρίσεων, χωρίς προοπτική, όραμα και ιδεολογία.

Είναι σε προφανή αδυναμία και αμηχανία να αντιμετωπίσουν τα μεγάλα και σοβαρά προβλήματα που ταλανίζουν από πολλές δεκαετίες τους πολίτες και τον τόπο.

Αλληλοκατηγορούνται ( έτσι για τα μάτια του κόσμου ) και απαξιώνονται συνεχώς, βουλιάζοντας ολοένα και βαθύτερα στην ανυποληψία, την εσωστρέφεια και τη μιζέρια.

Τα κόμματα της Αριστεράς ( ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και Κ.Κ.Ε ) είναι κόμματα διαμαρτυρίας και καταγγελίας χωρίς ουσιαστικό πρόγραμμα και κυβερνητική προοπτική , που προβάλλουν μαξιμαλιστικές απαιτήσεις ουτοπικού χαρακτήρα. Συνεχώς αεροβατούν και αερολογούν , φοβούμενα οποιαδήποτε αλλαγή ή εκσυγχρονισμό. Έχουν καταντήσει , δυστυχώς, "άκρα συντήρηση" .

Διαπιστώνεται επίσης, ενίσχυση μιας δεξιάς τάσης ( όπως και σε όλη σχεδόν την Ευρώπη )

ως αποτέλεσμα της ξενοφοβίας, της άναρχης μετανάστευσης και της οικονομικής ύφεσης και δυσπραγίας, την οποία φαίνεται να εισπράττει κατά ένα μέρος το ΛΑΟΣ και κατά το υπόλοιπο ( κι' εδώ είναι το περίεργο ) τα κόμματα της αριστεράς ( κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ ) .

Γενικότερα, μπορεί κανείς να παρατηρήσει, υπάρχει ένδεια σημαντικών πολιτικών προσώπων. Οι αξιόλογες προσωπικότητες ( λόγω του μέχρι τώρα ασυμβίβαστου ) προτιμούν τις εργασίες τους, παρά την Βουλή, όπου εκεί ως διατεταγμένος λόχος θα ψηφίσουν ( χωρίς πολλές φορές να τα έχουν διαβάσει ) τα νομοσχέδια που καταρτίζονται και επικυρώνονται σε κλειστές κυβερνητικές επιτροπές ή σε εξωθεσμικά κέντρα αποφάσεων.

Αλλά και οι περισσότεροι πολίτες φαίνονται παραιτημένοι, αποτελματωμένοι και αποχαυνωμένοι μπροστά στις τηλεοράσεις ή τους ηλ. υπολογιστές, χωρίς πραγματική επικοινωνία και προσωπική επαφή. Σε λίγο καιρό, δεν αποκλείεται, ο έρωτας να γίνεται με

τηλε-κίνηση, άυλα

Απουσιάζουν, ελλείπουν ή πραγματικά δεν υπάρχουν εκείνοι οι διανοούμενοι , εκείνη η Πνευματική Ηγεσία του τόπου για να δώσει ελπίδα, όραμα , κατεύθυνση, ιδανικά, να χαράξει νέα πορεία, να δώσει πίστη, να εμπνεύσει και να καθοδηγήσει.

Οι νεο-Έλληνες απολαμβάνουμε εδώ και 2-3 δεκαετίες ευημερία για την οποία όμως δεν ήμασταν προετοιμασμένοι ( ή σε προσωπικό ή σε κυβερνητικό επίπεδο ) .

Σημαντικά ποσά εισέρρευσαν στην Ελλάδα ( με τα διάφορα πλαίσια στήριξης ) αλλά ούτε οι

παλιές και άχρηστες καλλιέργειες στην ύπαιθρο άλλαξαν, ούτε επενδύσεις έγιναν, ούτε σημαντικά έργα υποδομής κατασκευάστηκαν, ούτε νέες βιομηχανίες λειτούργησαν, ούτε οι παλαιότερες εκσυγχρονίστηκαν και τελικά, το μεγαλύτερο μέρος τους σπαταλήθηκε σε λίγα έργα βιτρίνας ή γλίστρησε μέσα σε τσέπες επιτήδειων ή λαμόγιων ( βλέπε Ολυμπιακά Έργα ).

Συνηθίσαμε στην υπερκατανάλωση ( είμαστε ο πιο καταναλωτικός λαός στην Ε.Ε ) , στην αραχτή, στην "αρπαχτή " , στην τεμπελιά, στο αραλίκι, στο ωχ-αδελφέ-δε-βαρυέσαι , στο

"τι κάνει το Κράτος για μένα" , στην παρανομία, στην καταστροφή του περιβάλλοντος ( άγρια ρύπανση-μόλυνση , πυρκαϊές ) , στην κουτο-πονηριά, στον αναίτιο τσαμπουκά, στο απύθμενο θράσος, στη λοβιτούρα, την κομπίνα , τη μίζα, το λάδωμα, το βόλεμα , τα "κονέ" , την "επιδότηση από την Ε.Ε" , την απαιδευσιά, την πουτανιά και την πουστιά !!!

Βλέπετε, καλοί μου άνθρωποι, αυτός ο τόπος και αυτός ο λαός ( έτσι όπως μας κατάντησαν ) να έχει σωσμό ;;

Να έχει μέλλον ;;

Πολύ δύσκολο ( ή μάλλον αδύνατο ) το βλέπω.

Μήπως ήρθε ο καιρός να τα μαζεύουμε και να πάμε σε καμιά χώρα αντάξιά μας ; Σε καμιά

Ζιμπάμπουε, Ρουάντα, Ουρούντι ή Σουδάν ;

Φοβάμαι, όμως, μήπως τους χαλάσουμε κι' αυτούς !!!