Όταν η Λογική κοιμάται.

Εδώ και λίγο καιρό, στην Εθνική Πινακοθήκη, παρουσιάζεται έκθεση χαρακτικών του Φ. Γκόγια ( Ισπανός ζωγράφος 1746-1828 ) με τίτλο : " ο ύπνος της λογικής γεννά τέρατα " .

Ωραιότατος ο τίτλος και τόσο ταιριαστός με την σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα. Ίσως, θα υπερακόντιζε κάποιος, δεν υπάρχει σ' αυτήν ύπνος της λογικής, μάλλον παντελής απουσία της. Όπως και νάχει, όμως , το ζήτημα, το ερώτημα που αναδύεται είναι :

Ποια είναι τα τέρατα που γεννήθηκαν στην Ελληνική σύγχρονη πραγματικότητα ;

Όποια δημοσκόπηση κι' αν κοιτάξει κανείς που να αναφέρεται στα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα του τόπου μας , τα " τέρατα " θα τα δει ενώπιόν του εύκολα.

Ιδού, λοιπόν , κάποια απ' αυτά.

1. Το τέρας της ακρίβειας, της κερδοσκοπίας και του πληθωρισμού ( αυτός έτρεχε τον Ιούνιο με 5% ) .

Η λογική, αν υπάρχει, λέει ότι για να αντιμετωπίσουμε το τέρας αυτό, παίρνουμε μέτρα πρόσφορα και προπαντός εφαρμόσιμα και προς το μέρος των επιχειρήσεων ( με πρώτες τις αιμοβόρες Τράπεζες ) και προς το μέρος των καταναλωτών για την προστασία και την στήριξή τους και παράλληλα αντιμετωπίζουμε τις όποιες κερδοσκοπικές επιχειρήσεις με ελέγχους εξαντλητικούς και εξονυχιστικούς με όλα τα μέσα που διαθέτει το Κράτος ( και τέτοια έχει πολλά : Ι.Κ.Α , Εφορίες, ΥΕΕ, Ταμεία κ.λ.π ) , επιβάλλοντας όπου δει ποινές και γενναία πρόστιμα ( τα οποία και να εισπράττονται ) απαγορευτικά για την συνέχιση της κερδοσκοπίας.

Όταν όμως η λογική κοιμάται ( καλή ώρα ) , τότε " χορεύουν " τα άνομα συμφέροντα και φυσικά η Οικονομία της χώρας βρίσκεται κατά την ομολογία του αντίστοιχου υπουργού σε πολύ δύσκολη κατάσταση.

2. Το τέρας της αδιαφάνειας, της διαφθοράς, της ασυδοσίας και της ρεμούλας.

Εδώ, όταν η λογική κοιμάται, τότε η πελατειακή χρησιμοποίηση του Κράτους από τους πολιτικούς, η κομματικοποίηση της Δημόσιας Διοίκησης, η χειραγώγηση της κοινής γνώμης, η οικογενειοκρατία και η παρεοκρατία, η έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς, η παράλυση κρίσιμων δημόσιων τομέων, η γενικευμένη ανομία, η ιδιοκτησιακή αντίληψη για τους δημόσιους θεσμούς, τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα ( υποκλοπές, ομόλογα, ασφαλιστικά Ταμεία, Ζήμενς και ποιος ξέρει πόσα άλλα ) είναι στην " Ημερήσια Διάταξη " .

Εδώ, που η λογική κοιμάται, η κοινή γνώμη αποφαίνεται κατά 70% ότι και τα δύο κόμματα εξουσίας " τα παίρνουν " και κατά 80% ότι τα σκάνδαλα εν τέλει κουκουλώνονται.

Και να σκεφθεί κανείς ότι στην Νιγηρία για το αντίστοιχο σκάνδαλο Ζήμενς, οι διαδικασίες έρευνας και ανάκρισης ολοκληρώθηκαν μέσα σε 11 μήνες και κατηγορήθηκαν συνολικά 77 άτομα μεταξύ των οποίων 4 πρώην υπουργοί Επικοινωνιών.

Η χρεοκοπία της πολιτικής στη χώρα μας είναι ίσως η χειρότερη συμφορά που μας έχει βρει σε καιρό ειρήνης. Όμως, φταίνε μόνο οι πολιτικοί; Αυτοί δεν είναι κατ' εικόνα και ομοίωσή μας;

Για κάθε πολιτικό που " τα παίρνει " , υπάρχει ένας πολεοδόμος που " λαδώνεται " , ένας εφοριακός που εκβιάζει, ένας πολίτης που δωροδοκεί, ένας γιατρός που ζητά φακελάκι, ένας από εμάς που χτίζει παράνομα ή καταπατά δημόσια γη

Ο Κ. Καστοριάδης έλεγε : η δημοκρατία είναι ένα " τραγικό " πολίτευμα επειδή αυτο-αναφέρεται, δηλ. εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τις επιλογές μας και τις συνέπειές τους . Δεν μπορούμε να μεμφθούμε κάποιον τρίτο.

Όσο, λοιπόν, κοιμάται η λογική μας, τα " τέρατα " θα αυξάνονται ( ήδη είναι πάρα πολλά ).

Όσο κοιμάται η λογική μας δεν θα πρέπει να ελπίζουμε ότι θα βρούμε κάποιους εμπνευσμένους ηγέτες πέρα από ετικέτες και ψευδεπίγραφες επωνυμίες, έξω από " τζάκια " και Ομίλους, προικισμένους με πάθος δημιουργικό, όραμα, υπευθυνότητα, εντιμότητα, ικανότητες, κρίση και δυνατότητες τέτοιες, ώστε να μας βοηθήσουν να την ξυπνήσουμε επί τέλους και να ξεφύγουμε από τον κλοιό μέσα στον οποίο μας έχουν εγκλωβίσει.

Δυστυχώς, όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, μ' αυτόν τον για πάρα πολλά χρόνια ύπνο της λογικής μας, έχουμε πάψει πια να ελπίζουμε, απλώς ας ελπίζουμε ότι θα επιβιώσουμε.