Η Ζωή που Ζούμε.

Τι είναι η ζωή που ζούμε ;;

Η ζωή που ζούμε είναι απαράδεκτη.

Οικολογικά υποβαθμισμένη, αισθητικά άσχημη, οικονομικά φτωχή, πολιτικά ετεροκαθορισμένη, επιθυμητικά αντιερωτική, ψυχολογικά αγχώδης, επικοινωνιακά μοναχική, γλωσσικά αφασική, πολιτισμικά στάσιμη.

Η ζωή που ζούμε, εξαρτάται από ένα τεχνο-παραγωγικό σύστημα που δουλεύει "παρασιτικά", "αεριτζίδικα", στον αέρα.

Από έναν "τρόπο παραγωγής" που στηρίζεται στην στυγνή εκμετάλλευση.

Από πολιτικές επιλογές που βαλτώνουν στα στάσιμα νερά των αδιεξόδων τους και τα προβλήματα της καθημερινότητας.

Η ακρίβεια , οι περιβαλλοντικές καταστροφές, η διατροφική κρίση , οι τιμές στα καύσιμα, τα κάθε είδους σκάνδαλα, η διάλυση της Παιδείας και της Υγείας, η τηλεοπτική ασυδοσία και βαναυσότητα, η διάχυση της διαφθοράς σχεδόν παντού "βομβαρδίζουν" την ζωή μας με μηνύματα γενικής απαξίωσης.

Γι' αυτό, σήμερα, σ' αυτή την συγκεκριμένη συγκυρία στον τόπο μας, είναι καιρός σε σύμπραξη, συμπαράταξη ή κριτική παρακολούθηση.

Μια διαφορετική κοινωνία παιρνει τη θέση της μεταπολιτευτικής κοινωνίας.

Είναι πια φανερό ότι η πλειονότητα του Ελληνικού λαού θέλει διαφορετικό τύπο οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής αλληλεγγύης, διαφορετικό κομματικό και κυβερνητικό μοντέλο, αξιόπιστο θεσμικό πλαίσιο και δημόσιο βίο μη νοσηρό.

Όμως, πρέπει και εμείς να προτείνουμε και να εφαρμόσουμε ένα πολιτικό-ατομικό σχέδιο, στο χώρο της δουλειάς μας, στη γειτονιά μας, στο πεζοδροδρόμιό μας, στο σπίτι μας ή όπου δραστηριοποιούμαστε.

Να βάλουμε κι' εμείς, στο "παζλ" το κομματάκι που λείπει.

Και στην ανάγκη, να στριμώξουμε τ' άλλα κομμάτια, για να γίνει η εικόνα τέλεια.

Εμείς, επί τόπου, με νοοτροπία πρακτικού πολυτεχνίτη παρά πτυχιούχου μηχανικού, να μαστορέψουμε, δυσπιστώντας ακόμα και στην άποψη που διατείνεται ότι :

"συμβιβάζει τα κομμάτια επειδή αμβλύνει τις άκρες τους" .

Εμείς , να αμφισβητούμε τις ίδιες μας τις συνήθειες.

Να αντιταχθούμε ενεργά στο "σχήμα" των αναγκών που μας επιβάλουν ή υποβάλλουν.

Να "απελευθερωθούμε" επιτέλους.