Θα πρέπει να θέλουμε.

Αναλογίζομαι, πολλές φορές, πώς μπορούμε και ζούμε μέσα σ' αυτό το " τέλμα " που μας έχουν ρίξει. Προσαρμοζόμαστε, βέβαια, κατά τις επιταγές της " φυσικής επιλογής ".

Μήπως, όμως, έχουμε φτάσει στα όριά μας ;

Μήπως , δεν " πάει άλλο " ;

Κάτι πρέπει να αλλάξει. Αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει να θέλουμε. Αυτό πρώτα απ' όλα.

Να θέλουμε. Θα πρέπει να θέλουμε.

Θα πρέπει να θέλουμε μια κοινωνία στην οποία οι οικονομικές αξίες θα έχουν πάψει να κατέχουν την κεντρική ( ή την μοναδική ) θέση. Όπου η οικονομία θα έχει γίνει απλό μέσον του ανθρώπινου βίου και όχι ύστατος σκοπός.

Θα πρέπει να θέλουμε να απαλλαγούμε από την τρελή κούρσα προς μια συνεχώς αυξανόμενη κατανάλωση.

Αυτό δεν είναι αναγκαίο μόνο για να αποφύγουμε την τελεσίδικη καταστροφή του περιβάλλοντος, που όπως φαίνεται ( κι' όπως τον περιγράφουν οι αρμόδιοι επιστήμονες ) έρχεται πιο σύντομα και από τα πλέον απαισιόδοξα σενάρια.

Είναι αναγκαίο κυρίως για να βγούμε από την ψυχική και ηθική εξαθλίωση των σύγχρονων ανθρώπων, την αλλοτρίωση και την αποξένωση.

Θα πρέπει να θέλουμε από εδώ και εμπρός οι άνθρωποι ( ιδίως οι πλούσιες χώρες ) να δεχθούν ένα αξιοπρεπές αλλά λιτό βιοτικό επίπεδο. Να παραιτηθούμε από την ιδέα ότι ο κεντρικός στόχος της ζωής μας είναι να αυξάνεται η κατανάλωσή μας κατά 4-5% ετησίως και ότι με τα διάφορα στημένα " παιχνίδια " ( σε τιμές αγαθών, καυσίμων, τραπεζικών και χρηματιστηριακών εργασιών ) να απομυζαίνουμε τις οικονομίες του κόσμου.

Για να τα θέλουμε όμως αυτά, θα πρέπει κάτι άλλο να δίνει νόημα στη ζωή μας.

Κι' αυτό το άλλο είναι η ανάπτυξη ( ολόπλευρη : πνευματική- ηθική ) των ανθρώπων αντί για την ανάπτυξη " παραπροϊόντων " κάθε είδους και μορφής.

Κάτι τέτοιο θα απαιτούσε άλλη οργάνωση των δομών της εργασίας, για να πάψει να είναι αγγαρεία και να γίνει πεδίο προβολής των ικανοτήτων του ανθρώπου.

Θα απαιτούσε άλλο πολιτικό σύστημα, μιαν αληθινή δημοκρατία που θα συνεπάγονταν τη συμμετοχή όλων στη λήψη των αποφάσεων και την επιλογή στα αξιώματα της Πολιτείας με κλήρωση ( μια ουτοπία δηλαδή ) .

Μιαν άλλη οργάνωση της Παιδείας, ώστε να διαπλάθονται πολίτες ικανοί να άρχουν και να άρχονται, πολίτες ελεύθεροι στην υπηρεσία του εαυτού τους και της κοινότητας των ανθρώπων.