Το Όχι στην Ευρωσυνθήκη.

Όπως είναι γνωστό, η Ε.Ε αποτελείται πια από 27 χώρες, η δε πορεία της ( πολιτική, οικονομική, πολιτιστική, νομισματική κ.λ. π ) διέπεται , προς το παρόν , από την συνθήκη της Νίκαιας, η οποία ήδη έχει αποδειχθεί ανεπαρκής ( παρ όλον ότι πρόσφατα θεσπίστηκε ) .

Μετά την αποτυχία της έγκρισης του Ευρω-συντάγματος ( Γαλλία, Ολλανδία 2005 ) η κατά πολύ ηπιότερη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Λισαβόνας ( Μ.Σ.Λ ) , βρίσκεται στην φάση της έγκρισης από τα Κράτη-μέλη της Ε.Ε.

Είχε αποφασισθεί, η έγκριση της Μ.Σ.Λ να γίνει από τα Κοινοβούλια των χωρών μελών ( ήδη την έχουν εγκρίνει 17 χώρες , μαζί με την Ελλάδα ) , εκτός από την Ιρλανδία, που λόγω του Συντάγματός της, θα έπρεπε η έγκριση της Συνθήκης να επικυρωθεί με δημοψήφισμα ( είναι , δε, η μόνη χώρα της Ε.Ε που θα ακολουθηθεί αυτή η διαδικασία ) .

Πράγματι, με συμμετοχή που κινήθηκε στο 53,1% των ψηφοφόρων, έγινε το δημοψήφισμα όπου το "όχι" συγκέντρωσε το 53,4% και το "ναι" το 46,6% .

Δηλ. το περίπου 1% των 500 εκατομ. Ευρωπαίων αποφάσισε για το υπόλοιπο 99% .

Όμως, έτσι προβλέπουν τα μέχρι τώρα ισχύοντα, έτσι γίνεται.

Προφανώς, η απόφαση αυτή του Ιρλανδικού λαού ( αρκετά ευνοημένου με τα διάφορα πλαίσια στήριξης, από τα οποία έχει εισπράξει 40 δισ.€ ) είναι σεβαστή.

Τι γίνεται, λοιπόν, απ' εδώ και πέρα ;

Θα πάμε σε μια νέα Ευρωσυνθήκη ;

Κατά την γνώμη μου, μάλλον όχι. Ήδη από δηλώσεις διάφορων πολιτικών ηγετών, κάτι τέτοιο διαφαίνεται.

Η κοινοβουλευτική διαδικασία έγκρισης της Μ.Σ.Λ θα συνεχισθεί από τις υπόλοιπες χώρες.

Το δε πιθανότερο ( μάλλον βέβαιο ) είναι ότι , τελικά, όλες οι χώρες ( 26 συνολικά ) θα την εγκρίνουν ( πρόβλημα , ίσως, παρουσιασθεί με την Τσεχία ).

Από εκεί και πέρα τα ενδεχόμενα είναι τα παρακάτω : ή

1. να υποχρεωθούν οι Ιρλανδοί να ξαναψηφίσουν, όπως άλλωστε έκαναν το 2002 με την συνθήκη της Νίκαιας

2. να "παγώσει" το όλον θέμα μέχρι να έρθει η ώρα ένταξης ενός νέου Κράτους ( Κροατία ) το 2011 ή το 2012 , οπότε τότε το δημοψήφισμα για την Ευρωσυνθήκη θα είναι και για την περαιτέρω διεύρυνση ή μη της Ε.Ε

3. να δημιουργηθεί προς το παρόν μια Ευρώπη των 26 , με την Ιρλανδία ( ενταγμένη μεν ) κάπως ξεχωριστά ( ; )

4. να δημιουργηθεί ένας σκληρός πυρήνας οργανωμένος γύρω από έναν Γαλλο-Γερμανικό άξονα ( ίσως Ευρώπη δύο ταχυτήτων ).

Όπως, όμως, και να έχει το ζήτημα, η Γαλλία, που αναλαμβάνει την Προεδρία της Ε.Ε από 1ης Ιουλίου, θάχει να χειρισθεί ( εκτός από την ακρίβεια, τις τιμές των καυσίμων, τον πληθωρισμό, τα επιτόκια, τις απεργίες κ.λ.π ) και το μέλλον της Ε.Ε.