Το μεγαλείο ( ; ) του Ανθρώπου.

Στις τελευταίες αναρτήσεις μου, έχω την εντύπωση πως επικρατούσε μία κάπως απαισιόδοξη θα έλεγα άποψη για την κοινωνία μας και την θέση του ανθρώπου μέσα σ' αυτήν ( επηρεασμένος, ίσως , από τα συμβαίνοντα τώρα τελευταία στον τόπο μας ) .
Τα πράγματα , όμως , δεν είναι πάντα τέτοιας μορφής ( ή δεν είναι τέτοια παντού ) .
Υπάρχουν θέματα για τα οποία πρέπει να είμαστε υπερήφανοι παρ' όλα τα μελανά σημεία της παρουσίας μας πάνω στη Γη , τα οποία και αυτά συχνά παρουσιάζονται, δυστυχώς.

Προκαλούν θαυμασμό, λοιπόν, οι κατακτήσεις της Επιστήμης και η καθημερινή , σχεδόν, τεράστια συσσώρευση γνώσης.
Παρ' όλον ότι υπάρχουν 3-4 περίπου δισ. γαλαξίες ( Κατά κάποιες εκτιμήσεις ) κι' εμείς δεν είμαστε παρά απειροελάχιστα όντα πάνω σε μια ελάχιστη κουκκίδα ενός συνηθισμένου γαλαξία, εν τούτοις αυτό το ον ο Άνθρωπος δεν είναι μόνο ένας απλός παθητικός και άβουλος παρατηρητής του όποιου Σύμπαντος βλέπει και αντιλαμβάνεται ( σύμφωνα με επικρατούσες θεωρίες αυτό που αντιλαμβανόμαστε είναι περίπου το 4% του Σύμπαντος, το υπόλοιπο είναι σκοτεινή ύλη και ενέργεια ).
Είναι μεγάλος και ιδιοφυής δημιουργός ( έφθασε , μέσα σε λίγες χιλιάδες χρόνια, από τα πρώτα λίθινα εργαλεία, στα σημερινά κοσμικά διαστημόπλοια ), παράγει Τέχνη, φιλοσοφεί, θεάται και προσπαθεί να εξηγήσει τον κόσμο που τον περιβάλει ( έχοντας γι' αυτό τον σκοπό επινοήσει ή ανακαλύψει εξέχουσες γλώσσες , όπως π.χ τα Μαθηματικά κ.λ.π ) γράφει βιβλία, κάνει Θέατρο, Ποίηση, Μουσική, Χορό, προσπαθεί να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής και εργασίας του, συνεχώς προβληματίζεται, ανησυχεί, απορεί, αμφιβάλει, δοκιμάζει, θεσπίζει κανόνες Δικαίου.
Ανυψώνεται από τα αρχικά στάδια της ασημαντότητας του και δίνει διαρκώς αξιοθαύμαστες διαστάσεις στην παρουσία του στη Γη.
Και, τελικά, φαίνεται ότι δεν είναι ένα " απειροελάχιστο ον " αλλά ένα " μικρό σύμπαν " από μεγάλες δυνατότητες, γεμάτος από πλήθος αρετές αλλά και τρομακτικές κακίες,
ικανός από τη μια να κατασκευάζει Παρθενώνες και κρεμαστούς κήπους και από την άλλη να κονιορτοποιεί Χιροσίμες.
Από την μια να εξερευνά και να προσπαθεί να καταλάβει και να ερμηνεύσει το Σύμπαν και από την άλλη να αφήνει να πεθαίνουν από πείνα καθημερινά χιλιάδες παιδιά.
Από τη μια να ψάχνει απεγνωσμένα να βρει τη μάζα του νετρίνου και από την άλλη δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ριζικά τα αέρια του θερμοκηπίου με τις τόσες περιβαλλοντικές επιπτώσεις.
Από τη μια δημιουργεί στο CERN της Γενεύης, τεράστιους επιταχυντές αδρονίων και από την άλλη ανέχεται βάρβαρες χούντες που αφήνουν δεκάδες χιλιάδες εξαθλιωμένων ανθρώπων να πεθαίνουν από τις καιρικές κακουχίες

Αναρωτιέμαι, πολλές φορές , αν η παρουσία του ανθρώπου στη Γη είναι φαινόμενο τυχαίο (τύχη και αναγκαιότητα κατά κάποιους μεγάλους της Επιστήμης ) ή έχει κάποιο σκοπό και είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων αρχικών συνθηκών που συνδέονται με την δημιουργία του Σύμπαντος ( Ανθρωπική Αρχή ) .
Τί θα συνέβαινε, άραγε , ως προς την παρουσία του ανθρώπου στη Γη, αν κάποια , οποιαδήποτε σταθερά ήταν διαφορετική ( δηλ. η ταχύτητα του φωτός ή το φορτίο του ηλεκρονίου είχαν άλλη τιμή κ.λ.π ) ;
Θα ήταν , τότε το Σύμπαν συμβατό με την ανθρώπινη παρουσία ;