Εκπαιδευτικά Μόνιμα.

Εδώ και λίγες ημέρες , ύστερα από αρκετό καιρό, συναντήθηκα με έναν παλαιό φίλο και συνάδελφο και τα είπαμε για ώρες πολλές.
Είναι 55 περίπου ετών , καθηγητής στη Μέση Εκπ/ση, με 30 χρόνια υπηρεσίας στους ώμους.
Ξέρω ότι είναι καλός δάσκαλος. Τον έχω "παρακολουθήσει" να κάνει μάθημα στην τάξη του.
Τον έχω "παρακολουθήσει" και στα διαλείμματα. Κάτι δείχνει. Είναι ένας καλός δάσκαλος .
Σήμερα, κάπως κουρασμένος ή απογοητευμένος.
Επαρχιώτης; Ίσως. Ζει , όμως, πολλά χρόνια στην Αθήνα.
Του έχει μείνει απ' τα νιάτα του εκείνο το φτερούγισμα της γενιάς του - αρκετά μουδιασμένο τώρα - δεν ήταν ποτέ από τους πρωτοπόρους, αλλά - μάλλον σπουδαιότερο αυτό - " μες των στρατιωτών ταις τάξεις τον σωρό " μόχθησε κι' αυτός, στη δεκαετία της μεταπολίτευσης - μα και τώρα ακόμη - να αλλάξει η πατρίδα προς το ανθρωπινότερο, να γίνει ο κόσμος καλύτερος.
Η κλασική περίπτωση νέου προοδευτικού κατά κυριολεξία.
Η τόσο λοιδορημένη απ' τους γιάπηδες, τους λαϊφοστυλάδες και τους κυνικούς.
Τα νέα αυτά παιδιά με τις ωραίες τους στιγμές και τα στραπάτσα τους, τα αισιόδοξα, τα ξεγελασμένα, τα κουρασμένα...
Παιδιά, που σήμερα είναι μεσήλικες, γκρίζαραν ή άσπρισαν ή έπεσαν τα μαλλάκια τους, κόντυναν κι έναν- δυο πόντους, απέκτησαν άλλος κοιλίτσα , άλλος καμπουρίτσα -κάποιοι λείπουν κιόλας- πλήθυναν τα καλλυντικά στα κομοδίνα των γυναικών της κλάσης τους,
βάθυνε η σκιά της περίσκεψης στα μάτια τους και η άμυνα απέναντι στο χρόνο παραδίδει χαρακώματα γεμάτα ίχνη, ανάσες και φωτογραφίες , ένα προς ένα.
Άντρες και γυναίκες που κέρδισαν το σέβας : " αυτοί που πάνε με το σταυρό στο χέρι " μα και τη χλεύη των "δήθεν" ότι έμειναν πίσω, δεν μπήκαν στα κόλπα, δεν κονόμησαν...
Ένας απ' αυτούς τους καθηγητές είναι και ο φίλος μου.
Θα μπορούσε να' ναι ο αδελφός μου, εγώ ο ίδιος ή ένα σωρό απ' τους συναδέλφους μου - δεν είναι αλλά τη σημασία έχει;

Παίρνει μισθό 1300€ το μήνα , 650 το δεκαπενθήμερο !
" Μαζί με το επίδομα των παιδιών " μου λέει ! " όταν μου το κόψουν θα παίρνω λιγότερα "...
Έχει μια πίκρα η φωνή του. Η δική μου μια περίεργη βραχνάδα.
Ο άνθρωπος αυτός μαθαίνει γράμματα τα παιδιά μας ! Και αυτό το κάνει πολύ καλά !!
Είναι το άλφα και το ωμέγα του σημαντικού.
" Ξέρεις πόσα παίρνει ένας απόφοιτος δημοτικού στον ΟΠΑΠ ; " τον ρωτάω.
" Άστα " μου λέει και συνεχίζει " Ξέρεις τι μου έλεγε ένας συνάδελφος καθηγητής πρόσφατα; ότι θα κάνει στα παιδιά μάθημα αξίας 1000 € - τόσα παίρνει τον μήνα- ούτε λεπτό παραπάνω ! Τί να του ειπώ ; ότι δεν είναι σωστό ; κουβέντες, λόγια !..."
Μια πίκρα διαχέεται στην ατμόσφαιρα.
" Κατεβάζω το κεφάλι. Τον βλέπω στην τάξη να βαράει μύγες ! τί να του πω ; άλλωστε ποιός είμαι εγώ να του πω οτιδήποτε..."
" Και εσύ πώς τα βγάζεις πέρα; και μ' αυτές τις πρόσφατες ακρίβειες ; " του κάνω...
" Κανα ιδιαίτερο, στα κρυφά. Αλλά έχω κουραστεί, μεγάλωσα κιόλας, υπάρχουν και κάτι προβλήματα υγείας "

Δυστυχώς, τους απαξιώσαμε τους καθηγητές.

Το ρίξαμε στην ανυποληψία το αλάτι της κοινωνίας.

Με τη Μέση Παιδεία παραγεμισμένη με γνώσεις Ανωτάτης. Άχρηστες, απωθητικές και πολλές φορές αποκρουστικές. Με βιβλία γραμμένα, τα περισσότερα, από ανίδεους ή κομπλεξάρες.

Με το Λύκειο υποβαθμισμένο σε εξεταστικό μηχανισμό εισαγωγής στην Τριτοβάθμια.

Με την εκπαίδευση συνδεδεμένη σε βαθμό κακουργήματος με την αγορά εργασίας και ανεργίας.

Μια εκπαίδευση άνευ παιδείας και αρετής.

Και, πάνω απ' όλα, με τους καθηγητές σκορποχώρι. Φτωχούς.

Ενταγμένους σ' ένα σώμα που έχει χάσει τον αυτοσεβασμό του. Ανεξέλεγκτους.

Ευπρεπείς και ημίτρελλους μαζί, ίσα κι' όμοια.

Διδάσκουν άνθρωποι που θα έπρεπε να τους απαγορεύεται η είσοδος όχι σε σχολείο, αλλά σε κατοικημένη περιοχή.

Και ταυτόχρονα, αποτρέπονται δια της απογοητεύσεως, από το καθήκον τους άνθρωποι που θέλουν να μάθουν στα παιδιά γράμματα.

Να βγάλουν ανθρώπους ελεύθερους κι' όχι παπαγάλους και ραγιάδες.

Κρατάει πολλά χρόνια αυτή η πληγή.

Ίσως και να μην γιατρεύεται πια

Περισσεύουν οι αγράμματοι, οι κυνικοί και οι πονηροί στα Σχολεία, στα συνδικάτα, στα κόμματα στα Υπουργεία, στα ΜΜΕ.

Πόσον καιρό θα κρατούν οι απομένοντες Θεσπιείς - οι Σπαρτιάτες έπεσαν όλοι - και από πού θα κρατιούνται για να κρατηθούν ;;