Ανθρώπινες σχέσεις

Ενώ η Ανθρωπότητα έχει υλοποιήσει τεράστιες επιστημονικές και τεχνολογικές προόδους, δεν έχει καταφέρει να προοδεύσει αρκετά και σημαντικά στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και μεταξύ των κοινωνιών.

Όσον αφορά στις σχέσεις αυτές, ο άνθρωπος έχει δημιουργήσει έναν χαοτικό, αντιφατικό, αλόγιστο, παρανοϊκό και επικίνδυνο πολιτισμό.

Σταθερά, όπως μας διδάσκει η Ιστορία, οι άνθρωποι αλληλοϋπονομεύονται και αλληλοεξοντώνονται σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο, συχνά υποκινούμενοι από την επιδίωξη περισσότερων υλικών αγαθών και απολαύσεων, από την απληστία και την διάθεση επιβολής πάνω σε άλλους συνανθρώπους.

Βέβαια, σε κάποιο στάδιο, πάντοτε , όλοι καλούμεθα να πληρώσουμε το τίμημα.

Οι περισσότεροι άνθρωποι περνούν μια ολόκληρη ζωή καταναλίσκοντας τις τεράστιες δυνατότητες του εγκεφάλου τους " κάνοντας λογαριασμούς ".

Διαβιώνουν ως μονότονοι λογιστές της καθημερινότητας.

Πόσα χρήματα έχω ή κερδίζω, πόσα σπίτια και εξοχικά έχω, πως θα ξεγελάσω την εφορία, πόσο όμορφος ή ψηλός είμαι, πόσες γυναίκες ( ή άνδρες ) έχω κατακτήσει, ποιός και πόσοι με αναγνωρίζουν , τι φήμη έχω κ.λ.π

Ο εγκέφαλος, όμως, που περιορίζεται σε τέτοιου είδους συνεχείς λογαριασμούς αποδυναμώνεται και υποβιβάζεται σε πρωτόγονη λειτουργία, η οποία υποστηρίζει καταστάσεις άγχους και συχνά δυστυχίας, ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή, εποχή της ταχύτητας και του σκληρού ανταγωνισμού.

Μέσα στα άλλα, αυτές οι λογιστικές επιδιώξεις σε ένα ταξίδι ζωής στις μεγάλες ταχύτητες και τις τεράστιες τεχνολογικές δυνατότητες των ημερών μας μπορούν να φθάνουν στο στόχο τους, χωρίς όμως οι "λογιστές " αυτοί να έχουν απολαύσει τελικώς τίποτε από την διαδρομή.

Τα αίτια της κακοδαιμονίας μας είναι πολλά, πολύπλοκα και αλληλοεπηρεαζόμενα.

Ένα αίτιο είναι το γεγονός ότι δεν κατανοούμε το " όργανο " που λέμε, ίσως υπερβολικά, ότι είναι υπεύθυνο για την τύχη μας, δηλαδή τον ανθρώπινο νου, τις δυνατότητές του και τις αλληλεπιδράσεις του με το περιβάλλον.

Άλλο αίτιο είναι το έλλειμμα της " κατά κεφαλήν καλλιέργειας " που προφανώς σχετίζεται με το " όλον " της προσωπικότητας του ανθρώπου ( την ανάπτυξη και την ολοκλήρωσή της ).

Ένα ακόμη αίτιο είναι η " ηθική " στάση που έχουμε απέναντι στα προβλήματα της ζωής, στάση που φυσικά σχετίζεται με θρησκευτικές και άλλες ιδεολογικές τοποθετήσεις του ανθρώπου.

Το να επιχειρήσει κάποιος να εξετάσει με ευκρινή γλώσσα τα παραπάνω θέματα γύρω από τον προβληματισμό και την γνώση μας για τον κόσμο και τον εαυτό μας , δεν μπορεί να είναι αντικείμενο μιας μόνο ανάρτησης.

Θα προσπαθήσω, με της λίγες γνώσεις που έχω να απαντήσω σε κάποια βασικά ερωτήματα σε προσεχείς αναρτήσεις.