Αγαπημένες Ταινίες

The Shawshank Redemption (1994)
Buono, il brutto, il cattivo., Il (1966)
12 Angry Men (1957)
The Dark Knight (2008)
One Flew Over the Cuckoo's Nest (1975)
Cidade de Deus (2002)
The Usual Suspects (1995)
Der Untergang (2004)
The Elephant Man (1980)
Sin City (2005)
The Great Dictator (1940)
Oldboy (2003)
Yojimbo (1961)
Ratatouille (2007)
Groundhog Day (1993)

Έκθεση

Τώρα που η Πολιτεία προγραμματίζει αλλαγές για την Εκπαίδευση, δεν είναι καιρός πια να απαλλαγούμε μια για πάντα από το μάθημα των Εκθέσεων;
Τι νόημα έχει σήμερα αυτός ο βάναυσος βιασμός της σκέψης των παιδιών;
Τι νόημα έχει αυτός ο αφηρημένος, φορμαλιστικός τρόπος έκφρασης;
Αυτό μάθημα, χρόνια τώρα, το μόνο που κατόρθωσε ήταν να αποδιοργανώσει το στοχασμό, να στεγνώσει τη φαντασία και να αποξεράνει τη γλώσσα.
Ας τιμήσουμε επιτέλους τα Νέα Ελληνικά!
Ας μάθουμε τα παιδιά να διαβάζουν λογοτεχνία, δοκίμιο, επιστημονική διατριβή, εφημερίδα, πολιτικό στοχασμό και ας τα εθίσουμε να διαλέγονται με συγκεκριμένες ιδέες, συγκεκριμένα κείμενα.
Ας πάψουμε να παράγουμε παπαγαλάκια.
Ως πότε με τις εκθέσεις και τα άλλα τετριμμένα θα είναι εκτεθειμένα τόσο φρέσκα μυαλά στην αφασία;

-- Ευάγγελος Παππάς, 31/3/1982

Κρίση της Κοινωνίας και του Πολιτισμού

Οι αιτίες αυτού του φαινομένου που ονομάζεται "Κρίση της Κοινωνίας και του Πολιτισμού" είναι πολλαπλές και δυσεξιχνίαστες. Κατά την προσωπική μου γνώμη, σπουδαίες αιτίες και οξύτατες εκδηλώσεις του ευρύτατου φαινομένου "κρίση" είναι σήμερα οι ακόλουθες:

1. Η ανυπαρξία παγκόσμια αποδεκτής και αποτελεσματικής πολιτικής εξουσίας - ενώ τα μεγαλύτερα σημερινά προβλήματα δεν είναι δυνατόν να λυθούν χωρίς αυτήν - και μάλιστα η αδιάλλακτη αντίθεση μεταξύ της πολιτικής ηγεσίας των Η.Π.Α. και ορισμένων συμμάχων τους προς τον πολιτικο-οικονομικό συνασπισμό χωρών της Αν. Ευρώπης και της Ασίας, με εφιαλτική συνέπεια τον αδυσώπητο ανταγωνισμό.

2. Η αρρυθμία της παγκόσμιας οικονομίας, όχι άσχετη προς την ανυπαρξία παγκόσμιας ρυθμιστικής λειτουργίας.

3. Η διαβίωση μεγάλου μέρους της ανθρωπότητας υπό συνθήκες αθλιότητας.

4. Η αχαλίνωτη επιστημονικο-τεχνική πρόοδος, απότοκη της άπληστης κερδοσκοπίας ή της εξοπλιστικής φρενίτιδας ή ακόμη και ερευνητικής ματαιοδοξίας.

5. Η τεράστια διακίνηση νοημάτων, εικόνων, ήχων από τις εφημερίδες, το ραδιόφωνο, την τηλεόραση, το διαδίκτυο, με συνέπειες συχνά βλαπτικότατες, καθώς γίνεται προς ετερόκλητο κοινό και δίχως καθόλου συντονισμό, δίχως ευθύνη παιδαγωγική, επιπόλαια και από ανθρώπους μάλλον ακατάλληλους, αφιλοσόφητους και ανιστόρητους, εκτός από σπάνιες εξαιρέσεις.

Οι σπουδαίες επιδόσεις της ανθρωπότητας, οι γνήσια προαγωγικές του πολιτισμού της, έγιναν με σεβασμό της αρχής του καταμερισμού των έργων, με πολύχρονη ειδίκευση και σοβαρό ήθος των επιστημόνων, των τεχνικών, των καλλιτεχνών, λαμβάνοντας υπόψη τις γνήσιες ανάγκες των ανθρώπων, χωρίς να αναπτύσσονται άλογα οι πλαστές.
Συνιστά ¨κρίση" πραγματικά η σύγχρονη τάση μας προς τον ανελέητο αυτοσχεδιασμό, προς τον αλόγιστο αυτοκαθορισμό, προς την αγνόηση της ανεκτόπιστης ανάγκης για συντονισμό και σχεδιασμό, για έλλογο αυτοέλεγχο, για αυτοπεριορισμό της άλογης κατανάλωσης.

-- Ευάγγελος Παππάς, 18/3/1982

Ευρώ

Σιγά-σιγά οι διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες αρχίζουν να διαπιστώνουν τα οφέλη της εισόδου στην ευρωζώνη και την υιοθέτηση του ευρώ.

Η Αγγλική λίρα έχει βρεθεί στον πάτο λόγω της κρίσης, και πλέον αρχίζουν να διαπιστώνουν πως δεν είναι οι απόλυτοι κυρίαρχοι στο οικονομικό στερέωμα, και πως οι πεποιθήσεις τους περί Βρετανικής αυτοκρατορίας έχουν περάσει προ πολλού.

Ανέκαθεν οι Άγγλοι πίστευαν πως ήταν κάτι ξεχωριστό, κάτι το ιδιαίτερο, πως ναι μεν ήταν στην Ευρώπη, αλλά όχι ακριβώς Ευρωπαίοι. Αναφέρονταν στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες ως Continental Europe, για να τους ξεχωρίσουν τους υπόλοιπους από τους ίδιους, αλλά κοιμόντουσαν φαίνεται ύπνο βαθύ. Ήταν ξαφνικό το ξύπνημα, και αρχίζουν να κατανοούν τη θέση τους.

Ανήκουν στην Ε.Ε. Ο δρόμος είναι ένας, ακόμα και για μια τόσο μεγάλη οικονομία. Ήθελαν πάντα να "παίζουν" ξεχωριστά από τους υπόλοιπους "υποδεέστερους" κατά αυτούς Ευρωπαϊκούς τους συγγενείς, αλλά όχι πια. Τώρα υπάρχουν σκέψεις για υιοθέτηση του ευρώ.
Άντε μπράβο, μπρος προς το μαντρί και εσείς, θα σας φάει ο λύκος αν μείνετε έξω.

Η λίρα από εκεί που άξιζε 1,5 ευρώ σήμερα βρίσκεται στο 1,13 ευρώ. Είναι τυχεροί, πριν κάποιο καιρό ήταν στο 1 ευρώ. Ξεφτιλίζεται σιγά-σιγά η λίρα, και πλέον ο σκέψεις γίνονται εντονότερες. Για να δούμε πως θα πάει. Δεν θα αργήσει, θα έρθουν και αυτοί στην ευρωζώνη. Όπως και άλλοι ψηλομύτες, όπως η Σουηδία και η Δανία. Να τις χαίρονται τις κορώνες τους (τα τοπικά τους νομίσματα) αλλά για ελάτε και σεις στην παρέα μας, χαζοβιόληδες βορειοευρωπαίοι.

Ευτυχώς για εμάς την Ελλάδα, πως η κρίση μας βρήκε εντός του μαντριού, να προστατευόμαστε από και μαζί με τους υπόλοιπους. Ευτυχώς...

Ανοίγει η προοπτική ένταξης της Βρετανίας στην ευρωζώνη

Καθυστέρηση

Προσπαθώ να είμαι πιο τακτικός στις αναρτήσεις μου, αλλά φταίει ο υπολογιστής (δες την εικόνα παραπάνω)

Η Πάμελα Άντερσον Επιχειρηματίας

Όχι δεν πρόκειται για ευφυή τίτλο ερωτικής ταινίας.
Πρόκειται απλώς για επιχειρηματικά σχέδια της Πάμελας.
Όχι δεν θέλει να ανοίξει κλινική για πλαστικές επεμβάσεις με εξειδίκευση στην αυξητική στήθους.
Απλώς η κοπέλα (πόσο χρονών είναι άραγε) θέλει να επενδύσει σε ένα τουριστικό συγκρότημα.
Όχι δεν πρόκειται για θέρετρο για αυτούς που αναρώνουν μετά από επέμβαση αυξητικής στήθους!

Ισλανδία

Τι το ήθελε η Ισλανδία να είναι εκτός ΕΕ; Πως θα μπορούσαν 300.000 νοματέοι να συγκρατήσουν τα παγωμένα κύματα της παγκόσμιας κρίσης που τους ήρθαν από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού;



Άντε τώρα μέσα στο μαντρί, όποιος είναι έξω τον τρώει ο λύκος είχε πει ένας Έλληνας πολιτικός, για άλλο θέμα βέβαια, αλλά ταιριάζει πολύ ωραία τώρα. Άρον άρον, τώρα τρέχουν, προσπαθώντας να επισπεύσουν τις διαδικασίες ένταξης. Ελπίζουν πως θα τα καταφέρουν να μπουν το 2011 μαζί με την Κροατία. Διαλύουν τη Βουλή και κάνουν εκλογές, γιατί πρέπει να αλλάξουν το σύνταγμά τους. Έχει γούστο.

Σοφή η δική μας κίνηση τότε, πολύ παλιά επί Καραμανλή senior, που είχαμε ξεκινήσει τις διαδικασίες ένταξης στην ΕΟΚ τότε. Και μάλιστα είχαν ξεκινήσει προ δικτατορίας. Είμαστε ένα από τα πιο παλιά μέλη της ΕΕ. Και ας φώναζαν τότε, και τώρα, κάποιοι.
Μια χώρα μικρή με ακόμα πιο μικρή οικονομία, χωρίς φυσικούς πόρους, πως θα μπορούσε να σταθεί μόνη της; Καλά κάναμε.
Και φάγαμε και επιδοτήσεις, και φτιάξαμε και δρόμους, και περάσαμε ωραία.
Τώρα όμως δεν είμαστε πια εμείς οι κακομοίρηδες της υπόθεσης. Υπάρχουν άλλες χώρες σε χειρότερη θέση από εμάς, και πλέον τα κονδύλια θα πηγαίνουν προς τα εκεί.
Α ρε συντεχνίες που θα κλαίνε, όταν θα κοπούν οι επιχορηγήσεις και το τζάμπα χρήμα. Οι αγρότες πάλι θα κατεβαίνουν στους δρόμους, παραπονούμενοι για την παραγωγή τους, αφού συνεχίζουν να καλλιεργούν πράγματα που δεν πουλάνε και κανείς δεν θέλει.

Κρίση

Είναι κρίμα. Σε μια τεράστια οικονομία, σε μια χώρα όπου έχει αποπληρώσει το χρέος της, σε μια κοινωνία πρώην κομμουνιστική να υπάρχουν άνθρωποι που να βρίσκονται στα όρια της επιβίωσης. Δύο στους τρεις Ρώσους έχουν πρόβλημα επιβίωσης. Μου κάνει εντύπωση!

Και όμως ο Πούτιν, ο μοντέρνος αυτός Τσάρος της Ρωσίας, έχει πολύ υψηλά επίπεδα δημοτικότητας. Ένας χαρισματικός ηγέτης, γιατί έτσι όντως είναι, ο οποίος μπορεί να στριμώχνει τον Μπαρόζο, και ως εκ τούτου και ολόκληρη ΕΕ, με απίστευτη ταχύτητα και άνεση. Και εμείς να αισθανόμαστε και μειονεκτικά.

Αυτή η αεριωθούμενη (λόγω φυσικού αερίου) οικονομία βρίσκεται και αυτή σε κρίση. Κανείς λοιπόν δεν την γλυτώνει, ας έχει και φυσικούς πόρους, ας έχει και χαρισματικούς ηγέτες.

Και αναρωτιέσαι Στην Ελλάδα, άραγε, πόσοι αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης; Πόσο θα μας επηρεάσει και εμάς η παγκόσμια κρίση; Ευτυχώς πάντως που ουσιαστικά δεν παράγουμε τίποτα και δεν έχει επηρεαστεί η βιομηχανία μας, όπως σε άλλες χώρες. Αλλά δεν γίνεται. Θα φάμε και εμείς το στραπάτσο μας. Μπορεί να το έχουμε ήδη φάει, απλώς να μην το έχουμε καταλάβει. Πάλι καλά που έχουμε το ευρώ, αλλιώς θα ήμασταν σαν την Ισλανδία.

Για να δούμε...

Πηγή

Διαβάζω...

Από πολλές μεριές έρχεται το αποκαρδιωτικό μήνυμα.
Ο Έλληνας δεν διαβάζει!
Όμως ας αναρωτηθούμε: μήπως ο μέσος Έλληνας χτίζει, τρώει, ντύνεται, πλένεται, οδηγεί, αγαπάει, πολιτεύεται, συνομιλεί σωστά;
Γιατί να διαβάσει; Είναι τάχα, το διάβασμα κάτι ανεξάρτητο, αυτόνομο, μια μεταφυσική της ζωής;
Ύστερα, ξέρει να διαβάζει; Ποιός τον έμαθε; Πού το έμαθε;
Μια Παιδεία που σιχαίνεται το τυπωμένο χαρτί, πώς είναι δυνατό να πλησιάσει την τυπωμένη σκέψη;
Αλλά και αν ρωτούσαμε μόνο πτυχιούχους επαγγελματίες, την λεγόμενη πνευματική ηγεσία, πόσοι άραγε να διαβάζουν από αυτούς; και τι;
Αν δεν διαβάζει ο γιατρός, γιατί να διαβάζει ο άρρωστος;
Αν δεν διαβάζει ο δάσκαλος, γιατί να διαβάζει ο μαθητής;

-- Ευάγγελος Παππάς, 4-2-1982

Nαρκωτικά

Τα σχόλια δικά σας...