Απολογισμός 2008

Κλείνει το έτος σήμερα. Ένα κεφάλαιο του blog ολοκληρώνεται.

Τώρα ξεκινάνε τα δύσκολα. Στην αρχή ήταν εύκολο να διατηρώ το blog. Κυρίως ο ενθουσιασμός της αρχής. Σιγά σιγά όμως έρχεται και η κούραση, η δυσκολία να κάνεις αναρτήσεις σε καθημερινή βάση. Και η έμπνευση δεν είναι πάντα παρούσα.

Θα συνεχίσω όμως. Θα προσπαθήσω να μην αφήσω αυτή την προσπάθεια στη μέση. Και όπου με βγάλει...

Και μην ξεχνάτε. Στέλνω πρόσκληση σε όλους εσάς. Όποιος επιθυμεί να μοιραστεί κάποιες σκέψεις του, μέσω αυτού του blog, ας μην διστάσει, ας μου στείλει το "άρθρο" του και εγώ θα το αναρτήσω (ήδη κάποιοι από εσάς μου έχετε στείλει και έχει ήδη αναρτηθεί, και σας ευχαριστώ)

Ας δούμε και μερικά στατιστικά.
Το blog επαναλειτούργησε υπό νέα "διεύθυνση" στις 4 Νοεμβρίου.
Μέχρι και σήμερα, τέλος έτους, οι αναρτήσεις ήταν 70.
Συνολικά 7 σχόλια στις αναρτήσεις, περίπου ένα σχόλιο ανά 10 αναρτήσεις.
22 ο μέγιστος αριθμός καθημερινών αναγνωστών, αν και αυτό στις 6 Νοεμβρίου.
Συνολικά, 245 άτομα έχουν επισκεφτεί το blog.
Οι περισσότεροι αναγνώστες από Ελλάδα, και αμέσως μετά από Αγγλία.
Οι πιο φανατικοί αναγνώστες, αυτοί δηλαδή που αφιέρωσαν τον περισσότερο στην ανάγνωση του blog από την Κύπρο (12 λεπτά)
Το 46% των επισκεπτών έρχεται στο blog από άλλο site (κυρίως από το facebook), ενώ το 20% μέσω μηχανών αναζήτησης (αποκλειστικά από το google).

Υπαρξιακά 2009

Πολλές φορές, ένα κόμικ μπορεί να απεικονίσει το τι συμβαίνει γύρω μας πολύ πετυχημένα...

Η υπερκατανάλωση, η αγορά προϊόντων που δεν καλύπτουν πραγματικές ανάγκες μας, η αγορά με 'δανεικά' ας μην έχουμε τρόπο να τα ξεπληρώσουμε, η καθοδήγηση από τις διαφημίσεις, η ελπίδα πως η λύση θα έρθει μαγικά από κάπου αλλού, η αποχαύνωση μπροστά στην τηλεόραση, το πολιτικό αδιέξοδο ... όλα μαζί συνθέτουν τη σημερινή κατάσταση, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως.

Σαν να έχουμε χάσει τον δρόμο μας (εάν ποτέ είχαμε), σαν να περιφερόμαστε τυχαία, να αφήνουμε κάθε ημέρα να περνάει στο ντούκου, όπου μας βγάλει, ότι μας τύχει ... αν είναι καλό, μπράβο μας, είμασταν ικανοί, αν πάλι μας τύχει κάτι άσχημο, φταίει η κακή μας η τύχη.

Εγώ θα προτείνω, ενόψει και των ημερών και του νέου έτους, να καθίσουμε λίγο όλοι κάτω, ο καθένας μονάχος του πρώτα και μετά μαζί με τους δικούς του ανθρώπους. Ας σκεφτούμε τι θέλουμε. Γενικά, τι θέλουμε να πετύχουμε στη ζωή μας. Θέλουμε επαγγελματική καταξίωση; Θέλουμε οικογένεια; Τι προτεραιότητες έχουμε. Τι θέλουμε να πετύχουμε το επόμενο έτος. Να θέσουμε στόχους.

Μας αρέσει η δουλειά μας; Μας ικανοποιούν οι επαγγελματικές μας προοπτικές; Ακόμα και σε θετική απάντηση, ας βάλουμε κάποιους στόχους. Και ας καταστρώσουμε σχέδιο να τους επιτύχουμε. Μπορεί αυτό να σημαίνει να φύγουμε από εκεί που είμαστε, ή να χρειαστεί να υπάρξει ρήξη. Δεν πειράζει. Οποιαδήποτε δυσκολία θα είναι προσωρινή...

Ας δούμε και τα οικονομικά μας. Πόσοι από εμάς φτιάχνουμε οικογενειακό προϋπολογισμό; Και δεν χρειάζονται υπερβολικά πράγματα, απλώς μια καταγραφή του τι βγάζω κάθε μήνα, και τι έξοδα έχω. Βγαίνω; Είμαι στα όρια; Μπαίνω μέσα; Σε κάθε περίπτωση πρέπει να αποφασίσουμε τι θεωρούμε περιττό από έξοδα, και τι απαραίτητο. Ας κάνουμε ένα προγραμματισμό, να δούμε πως θα προχωρήσουμε...

Σιγά-σιγά και μικρά βήματα...
Ας κάνει ο καθένας ό,τι μπορεί να βελτιώσει τη ζωή του, και αυτών τριγύρω του...

Ανασκόπηση 2008

Πολύ ωραία ανασκόπηση γεγονότων του 2008...
Ακολουθήστε το link http://portal.kathimerini.gr/gegonota2008

Νεκρός fund manager που συνδέεται με τον Bernard Madoff

-- Η ανάρτηση είναι από την Έλενα Παππά

Μάλλον για αυτοκτονία πρόκειται σύμφωνα με τις αρχές...

Ο 65χρονος βρέθηκε με τους καρπούς κομμένους με ένα κοπίδι και ένα σκουπιδοτενεκέ πλάι στο γραφείο του. Πρόκειται για τον ιδιοκτήτη μιας χρηματομεσιτικής εταιρείας η οποία είχε επενδύσει στο hedge fund του Madoff, πρώην προέδρου του Nasdaq και γνωστού χρηματιστή και ο οποίος, μέχρι πρότινος και πριν ανακαλυφθεί η κατάχρηση που έχει κάνει, εθεωρείτο διάνοια και πολύ πετυχημένος επαγγελματίας στο είδος του.
Τα χρήματα που έχασε ο νεκρός fund manager είναι περίπου 50 δις. δολάρια..
Που να το φανταζόταν ότι ο πρώην πρόεδρος του Nasdaq θα ήταν υπεύθυνος για τέτοιο σκάνδαλο..
Κρίμα ο άνθρωπος...

Πηγή

Παραίτηση Κυβέρνησης

Παραίτηση της Κυβέρνησης ...
Προφανώς και όχι της Ελληνικής, αλλά αυτής του Βελγίου.
Είμαστε πολύ πίσω (σε ορισμένα θέματα).

Η Βελγική Κυβέρνηση παραιτήθηκε επειδή υπήρχαν ενδείξεις (όχι αποδείξεις) πως η Κυβέρνηση ασκούσε πιέσεις στη δικαστική διερεύνηση για την εξαγορά της τράπεζας Fortis.
Ανήκουστο για Ελλάδα...
Πρώτα παραιτήθηκε ο Υπουργός Δικαιοσύνης, και μετά ακολούθησε η παραίτηση της Κυβέρνησης.

Η Βελγική Κυβέρνηση δεχόταν επικρίσεις κατά τη διάρκεια όλου τους έτους για τους χειρισμούς της (κάτι μου θυμίζει αυτό) και το κερασάκι στην τούρτα ήταν υπόμνημα του Προέδρου του Ακυρωτικού Δικαστηρίου.

Φανταστείτε χώρα και θεσμούς, όπου οι λάθος χειρισμοί μιας Κυβέρνησης όχι μόνο δεν κρύβονται και κουκουλώνονται (πάλι κάτι μου θυμίζει αυτό), αλλά μπορεί (χωρίς να φοβάται για αντίποινα ή οτιδήποτε άλλο) ένας δικαστής (ως λειτουργός του Κράτους και όχι ως άτομο με ιδιοτελή συμφέροντα) με ένα υπόμνημά του να δώσει την χαριστική βολή και να προκαλέσει την πτώση της Κυβέρνησης.

Αλλά εδώ είναι Ελλάδα. Η κομπίνα είναι κάτι συνηθισμένο, και να το ακούσουμε, και να το δείξουν στις ειδήσεις, αυτό δεν αποτελεί νέο. Εξάλλου και κάτι να ξεκινήσει να γίνει, είτε από πολιτικούς είτε από δικαστικούς, τελικά η κατάληξη είναι πάλι η ίδια. Στο αρχείο...

Αλλά εδώ είναι Ελλάδα. Η μνήμη μας είναι σαν αυτή του χρυσόψαρου, μόνο που διαρκεί γύρω στις δύο τετραετίες. Τόσο χρειάζεται για να ξεχάσουμε τον προηγούμενο, και να πιστεύουμε πως αυτός θα μπορέσει να φέρει την αλλαγή. Και πάλι, μετά από άλλα οχτώ χρόνια, θα αλλάξουμε τον τρέχοντα για αυτόν που ήταν πριν. Φαύλος κύκλος...

Αλλά εδώ είναι Ελλάδα. Ο καθένας κοιτάει την πάρτη του. Μπορεί να φωνάζει για λίγο, αλλά μετά ξεχνιέται. Λίγο να δείξεις στον Έλληνα μπούτι από γαλοπούλα, και ξεχνιέται.

Για να δούμε από το νέο έτος...

Παραίτηση της βελγικής κυβέρνησης για την υπόθεση Fortis
Πηγή 1
Πηγή 2

Κλιματιζόμενη Παραλία

Όχι, δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος.
Στο Ντουμπάι χτίζουν ξενοδοχείο (Versace) το οποίο θα έχει κλιματιζόμενη παραλία.
Για να μην καίγονται οι πατούσες μας ...
Είναι τρελοί αυτοί οι Άραβες!

Chill out, you beautiful people, the Versace beach is refrigerated

Οι Σκέψεις μας σε Οθόνη

Η ιδέα των επιστημόνων ήταν πολύ απλή...
Δείχνουμε στο πειραματόζωο μια απλή εικόνα. Παράλληλα καταγράφουμε τη ροή του αίματος στο οπτικό κέντρο του εγκεφάλου. Επαναλαμβάνουμε κάποιες εκατοντάδες φορές το ίδιο πείραμα, δηλ. δείχνουμε εκατοντάδες απλές εικόνες στο πειραματόζωο, και για κάθε εικόνα καταγράφουμε τη ροή του αίματος.
Κατόπιν δίνουμε σε ένα υπολογιστή αυτά τα στοιχεία (εικόνα, καταγραφή ροής αίματος). Ο υπολογιστής κάνει υπολογισμούς και βρίσκει συσχετισμούς μεταξύ σχημάτων που βλέπει το πειραματόζωο και το πως κυκλοφορεί το αίμα στον εγκέφαλό του. Με άλλα λόγια, ο υπολογιστής εξάγει συμπεράσματα με το πως κυκλοφορεί το αίμα όταν το πειραματόζωο βλέπει συγκεκριμένα σχήματα.
Τελικώς, δείχνουμε μια νέα εικόνα στο πειραματόζωο. Ο υπολογιστής καταγράφει τη ροή του αίματος. Χωρίς να δώσουμε την εικόνα στον υπολογιστή, βασιζόμενος μονάχα στα συμπεράσματα που είχε βγάλει προηγουμένως και λαμβάνοντας υπόψη την ροή του αίματος τώρα, ο υπολογιστής είναι σε θέση να συμπεράνει τι βλέπει το πειραματόζωο.
Και ο υπολογιστής κάνει αρκετά καλή δουλειά όπως μπορείτε να δείτε από το διάγραμμα παραπάνω, όπου το πειραματόζωο βλέπει 6 εικόνες που σχηματίζουν τη λέξη 'neuron'.

Απίστευτα πράγματα...
Φανταστείτε ένα σούπερ-υπολογιστή, ο οποίος θα έχει τη δυνατότητα να σκανάρει τους εγκεφάλους όλων μας και αυτομάτως να σχηματίζει εικόνες με αυτά που σκεφτόμαστε εκείνη τη στιγμή.
Καταπληκτικό...

Τα όνειρα που βλέπουμε θα μπορούμε να τα αποτυπώνουμε σε οθόνες υπολογιστή, και να τα βλέπουμε ξανά και ξανά...

Βέβαια, υπάρχουν και οι μη-αθώες χρήσεις αυτής της τεχνολογίας.
Ένα κράτος που θα παρακολουθεί τις σκέψεις των πολιτών του ...
Επίκαιρο θέμα!

Scientists Extract Images Directly from Brain

Greek Riots

Καταπληκτικές φωτογραφίες από τα πρόσφατα συμβάντα στην Αθήνα
Για πηγαίντε στην "The Boston Globe"...

Ο Βραζιλιάνος 'Αλέξης'

Και για να μην ξεχνάμε, υπάρχει και Βραζιλιάνος "Αλέξης"...

"Ο 27χρονος Βραζιλιάνος ηλεκτρολόγος Ζαν Σαρλ ντε Μενέζες δέχθηκε επτά σφαίρες στο κεφάλι στον σταθμό Στόκγουελ του λονδρέζικου Μετρό από αστυνομικούς που νόμισαν ότι ο άτυχος άνδρας ήταν καμικάζι. Ο φόνος σημειώθηκε στις 22 Ιουλίου 2005, την επόμενη της αποτυχημένης απόπειρας τεσσάρων βομβιστών αυτοκτονίας να χτυπήσουν το δίκτυο δημόσιων συγκοινωνιών της βρετανικής πρωτεύουσας, προκειμένου να δώσουν μία αιματηρή συνέχεια σε μία σειρά επιθέσεων αυτοκτονίας που στις 7 Ιουλίου του ίδιου χρόνου είχαν στοιχίσει τη ζωή 56 ανθρώπων και τον τραυματισμό τουλάχιστον 700."

Στο Λονδίνο δεν έγινε καμία διαμαρτυρία τότε. Καμιά πυρπόληση. Καμία λεηλασία. Βέβαια, την αμέσως προηγούμενη ημέρα είχε επιχειρηθεί τρομοκρατικό χτύπημα. Ο Άγγλοι φαίνεται να επέλεξαν την ασφάλειά τους, παρά την ασφάλεια των ανθρώπων που ζουν στην πόλη τους.

Μάλιστα, το "σώμα ενόρκων που κλήθηκε να αποφανθεί για τις συνθήκες θανάτου του 27χρονου Βραζιλιάνου, δεν ήταν σε θέση να αποφασίσει εάν οι αστυνομικοί που τον πυροβόλησαν βρέθηκαν τότε σε κατάσταση νόμιμης άμυνας".

Στο Λονδίνο δεν έγινε καμία διαμαρτυρία ούτε τώρα...

Πηγή

Ο Αυστραλός 'Αλέξης'

Υπάρχει και Αυστραλός 'Αλέξης'...

Εννοώ πως αντίστοιχο περιστατικό συνέβη και στην Αυστραλία. Συγκεκριμένα, το βράδυ της Πέμπτης 15χρονος έπεσε νεκρός από πυρά αστυνομικών στη Μελβούρνη.

Στην περίπτωση της Μελβούρνης έχουμε ένα 15χρονο και τρεις αστυνομικούς. Αρχικά έριξαν προειδοποιητικές βολές, στην προσπάθειά τους να αφοπλίσουν τον 15χρονο που ήταν οπλισμένος με μαχαίρια, αλλά τελικά 'φοβούμενοι για τη ζωή τους' έριξαν στο ψαχνό, δέκα σφαίρες. Εκεί η αστυνομία υπερασπίστηκε τις ενέργειες των αστυνομικών...

Η αστυνομία υποστήριξε πως «Ένας αστυνομικός πραγματικά κινδύνευε και πυροβόλησε για να αμυνθεί και οι άλλοι έριξαν για να τον βοηθήσουν. Δεν είχαν άλλη επιλογή».

Ενώ από την άλλη ο πρώην πρόεδρος οργάνωσης για τα δικαιώματα των πολιτών είπε «Από την μια έχουμε ένα νέο με μαχαίρια που απειλεί και από την άλλη τρεις αστυνομικούς με πιστόλια που τον γαζώνουν. Νομίζω πως ήταν μια άνιση μάχη και η αντίδραση της αστυνομίας υπερβολική. Στη χειρότερη περίπτωση ένας αστυνομικός θα μπορούσε να τραυματίσει το 15χρονο στο πόδι ή στο χέρι. Τρεις αστυνομικοί να ανοίξουν πυρ σε έναν 15χρονο είναι υπερβολικό».

Σαφώς και λογικό είναι να γίνονται συγκρίσεις των δύο αυτών περιστατικών.
Εκεί όμως δεν έκαψαν αυτοκίνητα και μαγαζιά, εκεί δεν λεηλάτησαν περιουσίες. Εκεί απλώς ζητούν ανεξάρτητη έρευνα, η οποία θα ρίξει φως στις συνθήκες του θανάτου του έφηβου. Εκεί ζητάνε να χρησιμοποιούν οι αστυνομικοί taser όπλα, ώστε να παραλύουν προσωρινά αντί να σκοτώνουν αυτούς που θέλουν να συλλάβουν. Εκεί δεν άνοιξε καμία άλλη μύτη. Εκεί δεν ζητάνε την παραίτηση της κυβέρνησης. Εκεί δεν μιλάνε για παραπαίουσα δημοκρατία.

Στη Μελβούρνη μιλάνε για ένα θάνατο που μπορούσε να αποφευχθεί και για τον τρόπο που θα αποφευχθούν αντίστοιχοι θάνατοι στο μέλλον.

Πηγή 1
Πηγή 2
Πηγή 3

Ο Αστυνομικός 'Αλέξης'

-- Ας μου επιτρέψετε την επαναδημοσίευση από το http://kostasxan.blogspot.com/2008/12/2007.html

Χθες έσβησε ο αστυνομικός που είχε δεχθεί επίθεση από κουκουλοφόρους σε συναυλία στο Ελληνικό το καλοκαίρι του 2007. Όλο αυτό το διάστημα ήταν ουσιαστικά ζωντανός-νεκρός. Δεν ήταν αρκετά νέος,ήταν ήδη 24 ετών. Δεν ανήκε στη γενιά των 700 ευρώ, γιατί έβγαζε 750. Δεν είχε όνειρα για τη ζωή του, είχε όπλο, κι ας μην το τράβηξε ποτέ για να σωθεί. Δεν είχε μάνα να τον κλάψει,γιατί ήταν ένας μπάτσος, ένα γουρούνι, ένας δολοφόνος. Κάποιοι θάνατοι δεν πουλάνε το ίδιο, αλλά μαντέψτε...πονάνε το ίδιο. Ένας νέος αστυνομικός ο οποίος είχε ξυλοκοπηθεί πριν ένα χρόνο...προτίμησε να μην πυροβολήσει..

Πηγή

3ος Παγκόσμιος Πόλεμος

Μπορεί να είμαστε απορροφημένοι από τα πρόσφατα γεγονότα στην Ελλάδα, αλλά η ιστορία προχωράει χωρίς να κάνει στάσεις για αυτούς που δεν προσέχουν τι συμβαίνει γύρω τους.

Με αφορμή τα πρόσφατα τρομοκρατικά γεγονότα στην Ινδία, την απαίτηση της Ινδίας για έκδοση των υπόπτων από το Πακιστάν, και την άρνηση του Πακιστάν για έκδοσή τους, η κατάσταση κλιμακώνεται.

"Η πακιστανική ηγεσία ανακοίνωσε σήμερα Τρίτη ότι δεν προτίθεται να παραδώσει στην Ινδία κανέναν ύποπτο για συμμετοχή στις επιθέσεις του Μουμπάι, ότι θα δικασθούν στο Πακιστάν, εάν καταστεί αναγκαίο, αλλά και ότι το Ισλαμαμπάντ είναι έτοιμο για νέο πόλεμο με την Ινδία, εάν το Νέο Δελχί αποφασίσει την ανάληψη στρατιωτικής δράσης."
Πηγή

Δηλαδή, το Πακιστάν δηλώνει έτοιμο για πόλεμο με την Ινδία, εάν χρειαστεί...
Δεν ξέρω εάν το μυαλό μας είναι αρκετά ξεθολωμένο από τα δικά μας γεγονότα για να αξιολογήσουμε σωστά αυτή την δήλωση. Μια πυρηνική δύναμη, απειλεί μια άλλη πυρηνική δύναμη. Εάν γίνει έστω και μια μικρή σύρραξη, τότε πολύ φοβάμαι πως τα γεγονότα θα ξεφύγουν. Και σε μια τέτοια περίπτωση, θα έχουμε πολλά περισσότερα να ανησυχούμε.

Για φανταστείτε κάποιες μουσουλμανικές χώρες να πάρουν το πλευρό του Πακιστάν. Και το Ισραήλ να υποστηρίξει την Ινδία. Θα γίνει πραγματικά χαμός. Ελπίζω να μην δούμε τέτοια γεγονότα. Αυτό μπορεί να αποτελέσει αφορμή για τον 4ο παγκόσμιο πόλεμο. Ο οποίος θα είναι και πυρηνικός πόλεμος, οπότε ολόκληρη η υφήλιος θα νιώσει τις συνέπειες.

Ελπίζω να επιδείξουν ψυχραιμία...

Μπράουν, Καραμανλής και Αθήνα

"Άνοδο εμφανίζει η δημοτικότητα του πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν παρά την οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η Βρετανία, σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσιοποιήθηκε σήμερα Τρίτη. Η έρευνα έδειξε ότι ο Μπράουν είδε την δημοτικότητά του να ανεβαίνει μετά την ανακοίνωση του υπουργού Οικονομικών Αλιστερ Ντάρλινγκ για τη χορήγηση πακέτου ενίσχυσης 20 δισεκατομμυρίων λιρών για τη στήριξη της παραπαίουσας οικονομίας, τον περασμένο μήνα."
Πηγή

Αλλού οι Πρωθυπουργοί παραπαίουν, αλλού ενισχύουν τη θέση τους.
Αλλού εμφανίζονται ανίσχυροι μπροστά στις εξελίξεις, αλλού αναλαμβάνουν θετικές πρωτοβουλίες.
Αλλού αναμένουν, αλλού ενεργούν.

Έτσι είναι τα πράγματα...
Το είχα πει εγώ και σε προηγούμενη ανάρτησή μου, αλλιώς ποιος με ακούει εμένα;
Ποιος έχει τα μάτια ανοιχτά, να αντιληφθεί τι συμβαίνει γύρω του και να κινηθεί δεόντως;
Ποιος έχει την πυγμή για δύσκολες αποφάσεις, και ποιος φοβάται την σκιά του;
Ποιος δρα και ποιος αδρανεί;

Η κρίση όμως, η οποιαδήποτε κρίση, είτε αυτή είναι παγκόσμια και οικονομική είτε τοπική και κοινωνική, είναι ευκαιρία. Ευκαιρία για δράση. Ευκαιρία να ξεχωρίσουν οι ικανοί από τους ανίκανους. Ευκαρία για βελτίωση και πρόοδο. Ευκαιρία για τους πολίτες. Για να δουν τι συμβαίνει γύρω τους. Για να ξεχωρίσει τους άξιους. Για να αξιολογήσει τους κυβερνώντες. Για να αποφασίσει. Για να δράσει. Για να επιβάλει ανατακατάξεις.

Η Ελληνική κατάσταση δείχνει πως τα πράγματα δεν ήταν ιδανικά. Κάθε άλλο.
Τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν, και όχι με βανδαλισμούς και λεηλασίες βεβαίως (άσε που αυτά έχουν αμφίβολο όφελος, αν έχουν και καθόλου όφελος δηλαδή).
Οι νέοι ας καθήσουν, και ας σκεφτούν. Ένα ρεαλιστικό πλάνο. Ένα σχέδιο δράσης που να είναι εφικτό. Και κάτι που να μην χτυπά τους μικρούς, αλλά τους μεγάλους (το να σπας και να καις ένα κατάστημα τον μικρο-μεσαίο πονάει). Ένα σχέδιο που να πονέσει οικονομικά αυτούς που καταπιέζουν, και όχι τους καταπιεζόμενους.
Άντε εδώ η νέα γενιά θα δείξει εάν αξίζει να την ακολουθήσουμε και οι υπόλοιποι.

Αθήνα

--Ανάρτηση από τον Νίκο Δικαιοσυνόπουλο

Η καταπίεση οποιασδήποτε μορφής, όταν επιβάλλεται σε μεμονωμένα άτομα, σε κοινωνικές ομάδες ή ακόμη και σε ολόκληρους λαούς επιφέρει συνήθως ολέθρια αποτελέσματα. Οι αντιδράσεις, όποτε κι αν αυτές εκδηλωθούν, θα είναι σίγουρα εκρηκτικές και σε ορισμένες περιπτώσεις θα υπερβούν τα όρια ανοχής και κατανόησης.

Οι κυβερνητικές θέσεις δε βοήθησαν ούτε προς την αποφυγή μιας κατάστασης σαν αυτή που ζούμε σήμερα αλλά ούτε και προς την εκτόνωσή της. Ο πρωθυπουργός μοιάζει να ερωτοτροπεί με μια πολιτική η οποία δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από εκείνη του προκατόχου του. Αυτός είναι ο λόγος που βρίσκεται στη δεινή θέση να πληρώσει το βαρύ τίμημα τόσο των δικών του επιλογών όσο και των επιλογών που έγιναν ερήμην του.

Το αναντίρρητο γεγονός ότι μέσα στις ομάδες των στασιαστών παρεισέφρησαν κάποιοι οι οποίοι ρήμαξαν και άλλοι οι οποίοι λεηλάτησαν τα καταστραμμένα καταστήματα και τις επιχειρήσεις δεν πρέπει να λειτουργήσει ως παρέκκλιση από το να αναγνωρίσουμε τον πραγματικό λόγο του κοινωνικού Big Bang.

Υπήρχε κάποτε ένας κόσμος στον οποίο η ελπίδα πέθαινε πάντα τελευταία. Στον κόσμο που ζω εγώ η ελπίδα πεθαίνει πάντα πρώτη. Αυτόν τον κόσμο λιθοβολούν οι αληθινοί στασιαστές.

Γόμορρα

Ταιριάζει πολύ ωραία με το κλίμα των ημερών ...

Η ταινία «Γόμορρα» βραβεύτηκε ως η καλύτερη της ταινία της χρονιάς από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου.

Πρέπει όμως να ομολογήσω πως εγώ δεν την θεωρώ τόσο καλή, για να μην πω πως την βρήκα απλώς αδιάφορη. Δεν ξέρω γιατί, αλλά έτσι αισθάνομαι.

Μπορεί να αποδίδει την κατάσταση με την Καμόρα στην Ιταλία ρεαλιστικά, και πράγματι έτσι όπως είναι, αλλά με άφησε κάπως αδιάφορο. Ίσως έχω συνηθίσει στις χολυγουντιανές παραγωγές με πιο φαντεζί μαφιόζους και περισσότερο υπερβολικές καταστάσεις και ερμηνείες.

Ίσως να τη θεωρώ αδιάφορη την ταινία, γιατί πλέον η πραγματικότητα και η αληθινή κατάσταση να με αφήνει αδιάφορο. Έχουμε φάει τόσα σκουπίδια από την τηλεόραση που τώρα πια δεν μας κάνει εντύπωση το πραγματικό. Και αυτό το διαπιστώνω και με τα γεγονότα της Αθήνας τις τελευταίες ημέρες.

Γίνεται πραγματικά χαμός, κατάσταση τριτοκοσμική, να θυμίζει και τις σχετικά πρόσφατες εξεγέρσεις στο Παρίσι, αλλά εγώ είμαι παγερά αδιάφορος. Αποστασιοποιημένος, εκτός ίσως πραγματικότητας, σαν κάπου αλλού να ζω εγώ.

Νομίζω κάπως έτσι αισθανόμαστε όλοι, αποστασιοποιημένοι. Διότι πως αλλιώς να ερμηνεύσω την σχεδόν ολοκληρωτική - έτσι το εκλαμβάνω εγώ - έλλειψη συμπαράστασης, όχι στους κουκουλοφόρους, αλλά σε όλους εμάς τους υπόλοιπους. Καμία συμπαράσταση σε αυτόν που του κάηκε το αμάξι, σε αυτόν που το μαγαζί του λεηλατήθηκε, καμία συμπαράσταση στον εργαζόμενο που πληρώνεται μεροκάματο και δεν μπορεί να μετακινηθεί και να δουλέψει... Περίεργο δεν είναι...

Και το αποκορύφωμα, σήμερα το έμαθα... Φίλος, κατεβαίνοντας με το μετρό στην Αθήνα σήμερα, έτυχε να είναι στο ίδιο βαγόνι με έφηβους, οι οποίοι κράταγαν διάφορα 'μακρόστενα σιδερικά'. Όλα κανονικά, όλα μια χαρά. Που άραγε θα πήγαιναν αυτοί; Η κουκούλα ήταν άραγε στην Αριστερή ή στην Δεξιά τσέπη του μπουφάν;

Βανδαλισμοί στην Αθήνα του 21ου αιώνα

--Ανάρτηση από την Έλενα Παππά

Από που να αρχίσει κανείς και που να τελειώσει...

Πέρα από το τραγικό γεγονός του θανάτου του 15χρονου παιδιού, είναι θλιβερό να βλέπει κανείς ομάδες κουκουλοφόρων να διαλύουν όχι μόνο το κέντρο της Αθήνας αλλά και άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας. Πραγματικά αμφιβάλλω αν την ώρα που κατέστρεφαν την πόλη οι κουκουλοφόροι σκέφτονταν το μικρό παιδί...νομίζω έχει πάρει άλλες διαστάσεις το θέμα και αναρωτιέμαι πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο στον 21ο αιώνα. Αυτές οι εικόνες παραπέμπουν σε άλλη εποχή και μου θυμίζουν ταινία ... Λυπάμαι που έχουμε γίνει ρεζίλι διεθνώς (να πω για άλλη μια φορά ή θα γίνω άδικη; δε νομίζω..). Παρότι οι χθεσινές λεηλασίες και καταστροφές δεν εκφράζουν το σύνολο του ελληνικού λαού, αν έπρεπε να ταξιδέψω σήμερα στο εξωτερικό θα ντρεπόμουν να πω ότι είμαι Ελληνίδα...ορίστε που φτάσαμε...να πω ότι είμαι περήφανη; Για ποιο ακριβώς πράγμα τέτοιες ώρες! Πολλές οι πτυχές των γεγονότων που διαδραματίστηκαν και θα ήθελα να ακούσω τους κοινωνιολόγους να εκφράσουν κάποιες εμπεριστατωμένες απόψεις ως ειδικοί.

Θα ήθελα μόνο να γράψω κάτι που νομίζω πως εκφράζει την κατάσταση. Είναι κάτι που είχε πει ο Ισοκράτης: ''Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται, διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία".

Η Αθήνα φλέγεται

Χμ, τι να πω... Λες και είμαστε σε εμπόλεμη περιοχή. Μέχρι Παλαιό Φάληρο φωτιές. Ευτυχώς, εγώ μένω μακριά από το κέντρο και δεν είχαμε ιστορίες. Την ημέρα "καλά" είμαστε για να κατεβαίνουμε στις δουλειές μας, αλλά το απόγευμα και μετά το κέντρο είναι ζώνη επικίδυνη.

Και όλα αυτά γιατί; Προφανώς με αφορμή τον θάνατο του Αλέξανδρου, αλλά ποιος είναι ο λόγος; Ποια είναι η αιτία; Πως και έγινε έτσι μαζικά και σε διαφορετικές πόλεις τέτοια κινητοποίηση;

Να βγω στο δρόμο και να κάψω ό,τι βρω μπορστά μου, για ποιο λόγο; Για να στεγνώσουν τα δάκρυά μου για το χαμό του Αλέξανδρου μπροστά σε απανθρακωμένα αμάξια και κτίρια που κατέρρευσαν; Για να διαμαρτυρηθώ για την παγκόσμια οικονομική κρίση; Για την παγκοσμιοποίηση; Για τον θεσμό της δημοκρατίας; Για τους γονείς μου και τα παιδιά μου; Για τα χαμένα μου όνειρα; Για την απελπισία που έχει κυριεύσει τη ζωή μου; Για το αδιέξοδο των συνανθρώπων μου;

Δεν το κατανοώ....

Και όλοι σπεύδουν να ταχθούν δίπλα στον αγώνα της νεολαίας που παλεύει για το μέλλον της... Μέσω της καταστροφής και της λεηλασίας αγωνίζεται; Είναι πλέον τα εργαλεία της σκεπτόμενης και αγωνιζόμενης νεολαίας η κουκούλα και η μολότωφ;
Δεν τους είδα όλους αυτούς να τα καίνε όταν άλλαζε το ασφαλιστικό. Όταν αποκαλύπτονταν τόσα σκάνδαλα. Όταν επί δεκαετίες μας κυβερνούν τα ίδια μούτρα. Όταν έβγαιναν στην ανεργία και στην ανέχεια χιλιάδες κόσμος. Όταν η χώρα πάει από το κακό στο χειρότερο.

Θα μου πείτε, τώρα έφτασε η ώρα. Τώρα πλέον δεν αντέχουμε. Τώρα πλέον δεν πάει άλλο.
Ωραία, και εγώ θα δεχθώ την αγανάκτηση αυτή, ότι έχουμε φτάσει στο αμήν. Πολύ ωραία. Κάφτε τα όλα... Και μετά; Τι θα κάνουμε με τα αποκαΐδια και τις στάχτες; Θα το αφήσουμε και αυτό στην τύχη; Όπως όλα τα υπόλοιπα;

Εάν θέλουμε να αλλάξει η Ελλάδα, απαιτείται και η αγανάκτηση του κόσμου (εν μέρει το έχουμε αυτό), αλλά και ένα σχέδιο για την επόμενη ημέρα (πολύ φοβάμαι πως αυτό δεν το έχουμε).

Φακέλωμα

Τελευταίως έχω διαπιστώσει ένα μεγάλο φακέλωμα που επιχειρείτε είτε από κράτη είτε ακόμα και από επιχειρήσεις.

Το μεγάλο φακέλωμα είναι αυτό των ΗΠΑ. Από την έκδοση βίζας μέχρι και τις πτήσεις που πηγαίνουν προς τα εκεί. Αυτό ήταν μέχρι και πριν από κάποιο καιρό θέμα μεταξύ της ΕΕ και των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ ήθελαν για κάθε πτήση λίστα με τους επιβάτες και αναλυτικά στοιχεία τους. Από ονοματεπώνυμα, μέχρι και το τι είδους φαΐ είχες ζητήσει να φας κατά τη διάρκεια της πτήσης (οι μουσουλμάνοι έχουν κάποιους περιορισμούς και συνήθως ζητούν ιδιαίτερο φαΐ). Μπας και κανείς είναι τρομοκράτης, ή ξέρω εγώ κάνας ανεπιθύμητος γενικότερα. Και μετά έφτανες στα αεροδρόμιά τους, και ήλπιζες να μην είσαι λάθος χρώμα και να μην φοράς λάθος ρούχα διότι υπήρχε πάντα η περίπτωση να σε σταματήσουν για έλεγχο. Βγάλε τα παπούτσια, σκάναρε τις χειραποσκευές σου, μην κουβαλάς υγρά, ποιος ξέρει τι θα ζητάνε μετά από λίγο καιρό.

Αλλά και οι επιχειρήσεις. Πας να αγοράσεις ένα πουκάμισο και αρχίζει η ανάκριση. Που εργάζεσαι, ποιο είναι το τηλέφωνό σου, ποια η διεύθυνσή σου. Έλεος. Στο βωμό της οικονομίας και του καπιταλισμού δεν έχει όριο το τι ζητάνε. Α, πάρε και την κάρτα, γίνε μέλος, και θα έχεις έκπτωση. Εάν ξοδέψεις 1000€ θα έχεις έκπτωση 10% στην επόμενη αγορά, εάν γίνει Σάββατο και έχει πανσέληνο. Αμάν δηλαδή. Ακόμα και τα σούπερ μάρκετ. Κάρτα έχετε; Θέλετε; Θα σας πείραζε να σας φορέσουμε κάμερα και μικρόφωνο καθώς ψωνίζεται; Μην ανησυχείτε, είναι για να βελτιώσουμε το customer service. Άντε ρε από δω, λέω εγώ.

Ωραίοι και οι Άγγλοι... Δεν ήθελαν, λέει, ταυτότητες, γιατί οδηγούσε σε φακέλωμα. Ενώ δεν είχαν πρόβλημα με τη βάση που διατηρούσαν οι αρχές με τα στοιχεία DNA αυτών που συλλαμβάνονταν κατηγορούμενοι για διάφορα εγκλήματα (και ας αθωώνονταν μετά). Άρα άμα επιλέξει το κράτος, μπορεί να αναλύσει το DNA σου, και να σου πει μετά ότι δεν μπορείς να εργαστείς εκεί γιατί έχεις την τάδε προδιάθεση κλπ. Κάποιο τέτοιο φακέλωμα και ο Χίτλερ δεν έκανε;

Και σιγά-σιγά εμείς το συνηθίζουμε. Γίνεται σιγά-σιγά, σταδιακά, οπότε ο κόσμος έχει και τον χρόνο να το συνηθίσει το μέτρο, και να το θεωρεί φυσιολογικό.

Ποιος ξέρει, ποιος παρακολουθεί, ποιος καταγράφει τι γράφω, τη συμπεριφορά μου στο internet. Σε ποια sites πηγαίνω, που ψωνίζω ηλεκτρονικά κλπ. Μέγας φακελωματής το google σαφώς...

Για ένα μεγαλύτερο και πιο κατατοπιστικό διάγραμμα, πατήστε εδώ.

Πηγή

Ομπάμα

Το ξέρω, πέρασαν οι εκλογές των ΗΠΑ, αλλά μόλις τώρα δημοσιεύτηκαν κάποια ενδιαφέροντα νούμερα.

• Συγκέντρωσε 745 εκατομμύρια δολάρια στην επιτυχημένη κούρσα του για τον Λευκό Οίκο
• Το ποσό που συγκέντρωσεήταν υπερδιπλάσιο από αυτό που συγκέντρωσε ο αντίπαλός του Τζον Μακέιν
• Το ποσό που συγκέντρωσε ήταν μεγαλύτερο από αυτό που είχαν συγκεντρώσει όλοι μαζί οι υποψήφιοι στις προεδρικές εκλογές του 2004
• Συγκέντρωσε δωρεές από περίπου 4 εκατομμύρια δωρητές

Τρομερά νούμερα...

Πηγή

Κάπνισμα

Οπαδοί του τσιγάρου, ο καιρός πλησιάζει. Μάλιστα, αυτές τις ημέρες ψηφίστηκε το νομοσχέδιο, και πλέον η απαγόρευση του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους θα ξεκινήσει από την 1η Ιουλίου 2009, και όχι στις αρχές του 2010 όπως ήταν αρχικά ορισμένο.

Εγώ συμφωνώ απόλυτα με την απαγόρευση του καπνίσματος, και θα ανακουφιστούμε πολύ εμείς οι μη καπνιστές. Δεν ξέρω αν είναι επειδή έχω μεγαλώσει, αλλά πλέον ο καπνός του τσιγάρου με ενοχλεί πάρα πολύ. Δεν μπορώ να το αναπνέω ούτε για λίγο.

Βέβαια, απομένει να δούμε εάν θα το τηρήσουμε. Θα σταματήσει ο Έλληνας το κάπνισμα στους δημόσιους χώρους; Θα το καταφέρουμε αυτό; Θα έχουμε εργασιακούς χώρους που δεν θα μοιάζουν με τοπία στην ομίχλη; Θα πηγαίνουμε σε εστιατόρια, και δεν θα έχουμε τον διπλανό μας να καπνίζει σαν φουγάρο ενώ εμείς τρώμε; Αν πράγματι το καταφέρουμε, τότε μπράβο μας.

Και δεν είναι οτι θα ευνοηθούν μόνο οι μη καπνιστές, αλλά προφανώς και οι καπνιστές, οι οποίοι πλέον θα έχουν ένα ακόμα εμπόδιο στην κακή τους αυτή συνήθεια. Και έτσι ενδεχομένως να ξεκινήσουν να το περιορίζουν, μέχρι που να το κόψουν.

Εγώ αναρωτιέμαι, πως θα επιβληθεί ένα τέτοιο μέτρο. Αν εγώ είμαι καπνιστής, τι θα με εμποδίσει από το να ανάψω το τσιγάρο μου στους δημόσιους χώρους; Αν είμαι δημόσιος υπάλληλος, και στο γραφείο μου τα τελευταία 20 χρόνια κάπνιζα ενώ εξυπηρετούσα το κοινό, πως περιμένουν να το κόψω; Ελπίζουν στο φιλότιμό μου; Δεν νομίζω... Βλέπω τα δελτία ειδήσεων να γεμίζουν από παράθυρα με καπνιστές, αντι-καπνιστές, μη καπνιστές κλπ και να έχουμε ωραίες στιγμές γέλιου και κλάματος.

Εγώ, ως μη καπνιστής, κατανοώ και τους καπνιστές. Δεν θα μπορούν να απολαμβάνουν το τσιγάρο τους όταν βγαίνουν για φαί ή ποτό; Μήπως να υπάρχουν μαγαζιά διασκέδασης όπου να εξαιρούνται του μέτρου; Και να τα ονομάζομαι smoke restaurants. Γιατί όχι;
Και στις δουλειές τους δεν θα κάνουν ούτε ένα τσιγάρο; Θα πρέπει να βγαίνουν έξω στη βροχή και το χιόνι; Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν αίθουσες για τους καπνιστές;

Ή μήπως τελικά θα έπρεπε να απαγορευτεί το κάπνισμα για πάντα; Να θεωρεί το κάπνισμα κάτι σαν χρήση ναρκωτικών και να τιμωρούνται οι παραβάτες; Για φανταστείτε...

Πηγή

Επιτυχία Δήμα

Επιτυχία του Δήμα. Όχι του αρσιβαρίστα, αλλά του πολιτικού. Του Επιτρόπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Περιβάλλον.

Διεθνής επιτυχία, μέσω βράβευσης από τον Economist για ένα Έλληνα πολιτικό σε ένα τομέα που δεν μας πολυ-απασχολεί εμάς του Έλληνες. Ανακηρύχθηκε "Ευρωπαίος Επίτροπος του έτους 2008" για τις προσπάθειές του για την καταπολέμηση της αλλαγής του κλίματος.

Το ξέραμε ότι κάνει τέτοια προσπάθεια ένας Έλληνας πολιτικός; Ότι έχει επιτυχίες; Ότι τυγχάνει ευρείας αναγνώρισης; Μπα ... και αμφιβάλω αν κανείς ξέρει και σε τι υπουργεία είχε οριστεί στο παρελθόν. Ε;

Στα ψιλά θα περάσει, γρήγορα θα ξεχαστεί, αμφιβάλω αν θα αναγνωριστεί στην Ελλάδα.

Θέματα όπως η αλλαγή του κλίματος που προκαλείται από τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου, η καταπολέμηση της απώλειας της βιοποικιλότητας και η προώθηση της οικολογικής καινοτομίας μας αφήνουν όχι μόνο παγερά αδιάφορους, αλλά σίγουρα πολλοί από εμάς δεν κατανοούμε τι σημαίνουν.

Νομίζω ήρθε η ώρα να μελετήσουμε, για να μάθουμε και εμείς, και να γνωρίζουμε...

Πηγή 1
Πηγή 2
Πηγή 3
Πηγή 4
Πηγή 5

Bonus

--
Η ανάρτηση είναι από την Έλενα Παππά
--

BONUS? Σωστά διαβάζω?

Σε άρθρο διαβάζω λοιπόν ότι η Merrill Lynch, η οποία και εξαγοράστηκε από την Bank of America μέσα στην χρονιά λόγω ζημιών που κατέγραψε ύψους περί των 20 δισ. δολλαρίων, θα προβεί σε «γενναία» μείωση κατά 50% των bonus των υπαλλήλων της για την χρονιά που πέρασε.

Αυτό για καλό μας το λένε ή για κακό???

Θα τρελαθώ! Εγώ το θεωρώ και τύχη μεγάλη που δουλεύουν ακόμα! Ας θυμηθούμε και τους κακομοίρηδες συναδέλφους τους στην Lehman Brothers που μέσα σε μια νύχτα μάζεψαν τα μπογαλάκια τους και έφυγαν.

Τι να πω.... Είναι μεταξύ άλλων και λίγο προκλητικό αν παραπονιούνται που θα μειωθεί το bonus τους για αυτήν την χρονιά. Επειδή τυχαίνει να έχω δουλέψει και εγώ μερικά χρόνια χρηματοοικονομικό κλάδο στο Λονδίνο γνωρίζω αρκετά καλά πόσο μεγάλα μπορεί να είναι τα bonus (αλλά και οι ετήσιοι καθαροί μισθοί) σε καλές αλλά και μέτριες χρονιές. Λέω λοιπόν ότι τα bonus που έχουν πάρει τα προηγούμενα έτη υπερκαλύπτουν τις μειώσεις bonus που θα υποστούν αυτήν και ίσως και την επόμενη χρονιά. Δεν θα τους λυπηθώ. Άλλωστε, σε 2-3 χρονάκια που θα ανακάμψει η οικονομία, αν είναι ακόμα στις θέσεις τους και καλά διαβασμένοι θα φροντίσουν να επενδύσουν έξυπνα τα bonus των προηγούμενων ετών οπότε θα τριπλασιάσουν τα λεφτά τους. Έτσι πάει Υψηλό ρίσκο αλλά και υψηλές αποδόσεις. Και όποιος ασχολείται με αυτά το γνωρίζει ότι χρειάζεται γερό στομάχι.

Πηγή

Bailout

Το bailout των ΗΠΑ, τα λεφτά δηλαδή που θα διαθέσει η κυβέρνηση των ΗΠΑ για να βγάλει τις τράπεζες από την κρίση, είναι ένα αστρονομικό ποσό.

Το ποσό είναι τόσο μεγάλο που δύσκολα κανείς μπορεί να κατανοήσει το πόσο υψηλό είναι.

Δεν θα σας πω το νούμερο, δεν έχει σημασία. Απλώς παραθέτω το διάγραμμα, που έφτιαξαν άλλοι, για να έχετε μια ιδέα του πόσο τεράστιο είναι το ποσό.

Το διάγραμμα δείχνει πως το ποσό του bailout ξεπερνάει συνολικά τα ποσά που διατέθηκαν για τη NASA (από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα), τον πόλεμο στο Βιετνάμ, τον πόλεμο στο Ιράκ κλπ κλπ.

Το ποσό είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ.
Να που καταλήγουμε όταν μερικοί τραπεζίτες γίνονται άπληστοι.

Πηγή 1
Πηγή 2 (για να δείτε το σχήμα μεγαλύτερο)

Μουμπάι και Νέα Υόρκη

Στην Ινδία, στο Μουμπάι συγκεκριμένα (έχει αλλάξει όνομα η Βομβάη), την ημέρα των τρομοκρατικών χτυπημάτων, ο κόσμος θα βρισκόταν σε πανικό. Σίγουρα, κάποιοι τουρίστες και ντόπιοι θα έτρεχαν να σωθούν. Θα σπρώχνονταν και θα έτρεχαν. Σαν μια αγέλη από κυνηγημένα ζώα. Και κάποιοι θα έπεσαν. Κάποιοι δεν θα τα κατάφεραν, κάποιοι θα ποδοπατήθηκαν. Κάποιοι θα κατέληξαν έτσι μοιραία. Όχι από τις σφαίρες των τρομοκρατών, αλλά από το βάρος των συνανθρώπων τους.

Έτσι ακριβώς και στη Νέα Υόρκη. Ήταν 3.30 το πρωί. Η αστυνομία εκλιπαρούσε για προσοχή και εγκράτεια. Η κατάσταση όμως γινόταν χειρότερα. Κόντευε 5.00 το πρωί και ο κόσμος έξω από τις πόρτες ήταν σχεδόν 2000 άνθρωποι. Τεράστιο πλήθος. Και όλοι αδημονούσαν. Περίμεναν την ώρα που θα άνοιγαν οι πόρτες. Ανυπόμονοι. Οι πόρτες ήταν από τζάμι. Μέσα οι υπάλληλοι προσπαθούσαν να συγκρατήσουν την ορμή των ανθρώπων που σπρώχνονταν πάνω στις πόρτες. Το κύμα ασυγκράτητο, οι άνθρωποι από μέσα δεν κατάφεραν να το συγκρατήσουν. Οι πόρτες έσπασαν, ήταν από γυαλί βλέπεις. Και χύθηκε το πλήθος. Δεν κατάλαβαν τίποτα. Ποδοπάτησαν τους υπαλλήλους, και μπήκαν μέσα με φόρα. Αναζητώντας. Ψάχνοντας τους διαδρόμους του Walmart, να αγοράσουν μια καλή ευκαρία.

Και πίσω τους νεκρός ο υπάλληλος του Walmart. Δεν κατάφερε να συγκρατήσει το πλήθος των καταναλωτών, που έτρεχαν να προλάβουν να αγοράσουν... Νεκρός από καταναλωτισμό. Έτσι ακριβώς και στο Μουμπάι ...

Wal-Mart Employee Trampled to Death

Ισχύς των Νέων Μέσων

Η ισχύς των νέων μέσων είναι πολύ μεγάλη. Και με νέα μέσα εννοώ το internet, και βεβαίως οποιαδήποτε διαδικτυακή τεχνολογία ή πλατφόρμα χρησιμοποιείται ως μέσο επικοινωνίας, είτε αυτό πρόκειται για ένα από blog (όπως αυτό εδώ) είτε για ένα video στο youtube είτε κάποιο tweet.

Και έχω πρόσφατο παράδειγμα...
Βέλγος πολιτικός ξεκίνησε για τη Νέα Υόρκη. Είχε μια συνάντηση στις ΗΠΑ, η οποία όμως είχε ακυρωθεί. Αυτός το γνώριζε, αλλά επέλεξε να πάει (και να ξοδέψει τα λεφτά του κράτους) μόνο και μόνο για να δει τη Νέα Υόρκη, που δεν είχε ξαναεπισκεφθεί. Και ένα βράδυ πήγε και σε ένα μπαρ. Όπου τα έτσουξε καλά, και η μπαρ-γούμαν έμαθε αυτή τη μικρή ιστορία. Και έγραψε για αυτό το συμβάν στο blog της. Και κατόπιν, έχασε τη δουλειά της. Λένε πως άνθρωποι του πολιτικού μίλησαν με τον ιδιοκτήτη του μπάρ. Και την απόλυση της blogger μπαρ-γούμαν και το γενικότερο συμβάν το πήραν χαμπάρι και άλλοι bloggers, και έγινε σούσουρο στο internet (ακόμα και σε Ελληνικό blog εμφανίστηκε η όλη ιστορία)....

Το βλέπετε που το πηγαίνω... μια απλή ιστορία εκμετάλλευσης του συστήματος από ένα Βέλγο πολιτικό (βλέπετε και οι Βέλγοι είναι λαμόγια) κατέληξε πρωτοσέλιδο σε blogs ανά τον κόσμο, και έγινε ολόκληρη ιστορία. Ο Βέλγος πολιτικός δεν γνώριζε ή απλώς υποτίμησε την δύναμη του internet... Κακό δικό του. Αντί να αφήσει αυτή τη μια blogger να γράψει και η ιστορία να παραμείνει εκεί, το έκανε ολόκληρο θέμα.

Ο λόγος που έκανα αυτή την ανάρτηση, δεν ήταν για να σας πω και εγώ για την ιστορία του Βέλγου πολιτικού. Αλλά για την δύναμη που έχει ο καθένας από εμάς, και για την φωνή που πραγματικά έχουμε. Και δεν εννοώ για τη φωνή της ψήφου, που ακούγεται κάθε 4 χρόνια, αλλά μιλάω για την καθημερινή φωνή, αυτών που μιλάνε, που σχολιάζουν και συμμετέχουν. Κυρίως μέσω του διαδικτύου.

Μια απλή ιστορία, ένα σχετικά αθώο (για Ελληνικά δεδομένα τουλάχιστον) παραπάτημα του πολιτικού, και η φωνή μιας απλής καθημερινής εργαζόμενης, και αυτό ήταν.
Σημειώστε: Πολιτικοί - Blogger : 0 - 1 (το έφαγαν και εντός έδρας)

When Everyone Is A Blogger, Nothing You Say Is Off The Record